ΚΥΡΙΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ!!!!ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΑΣ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΜΑΣ!!! Τελικά που να πήγε άραγε αυτό το υπερήφανο ‘ή τάν ή επί τάς;’

Το τι συμβαίνει τα τελευταία τρία (τουλάχιστον) χρόνια με τα οικονομικά της Ελλάδας μας είναι λίγο-πολύ γνωστό σε όλους, όμως το γιατί φτάσαμε μέχρις εδώ παίρνει πολλές ερμηνείες και παρά το ότι έχουν ακουστεί πολλά και διάφορα, προσωπικά πολύ λίγο με κάλυψαν, ίσως να μην κάλυψαν και πολλούς από εσάς που τώρα με διαβάζετε.

Πριν συνεχίσω θα ήθελα να επισημάνω ότι δεν είμαι οικονομολόγος, ένας απλός πολίτης φιλοτίμως εργαζόμενος; - (δυστυχώς σε ΔΕΚΟ, άρα ‘κοπρίτης’;) - επί 32 και πλέον έτη.

Η μεταπολίτευση του 1974 βρήκε την Ελλάδα σχετικά αυτάρκη σε αγροτικά αλλά και σε πολλά βιομηχανικά προϊόντα, είχε δηλαδή ισχυρή παραγωγική βάση, την οποία όμως.....

.... οι υπογραφείσες συνθήκες, οι ‘παράλογες’ απαιτήσεις, αλλά και οι ‘λανθασμένες’ ευρωπαϊκές πολιτικές στις οποίες συναίνεσαν άνευ αντιστάσεως - (εκ του αποτελέσματος ανεπάγγελτοι;) - πολιτικοί μας, οδήγησαν στη σταδιακή μείωση της βιομηχανικής παραγωγικής μας βάσης.

Ακολούθησε πτώση στη μεταποιητική δραστηριότητα και ο κύκλος έκλεισε με την πλήρη απαξίωση της αγροτικής μας παραγωγής, εις όφελος αλλότριων συμφερόντων, είτε ξένων κρατών, είτε μεγαλεμπόρων, είτε πολυεθνικών εταιρειών. 

Δεν μπορώ να μη θυμηθώ, αν και δεν συμφωνούσα πάντα με τις απόψεις του, τον αείμνηστο Χαρίλαο Φλωράκη και τα όσα τότε (1978 – 1980) έλεγε για την ΕΟΚ, δεν μπορώ να τον ξεχάσω, όταν με τη χαρακτηριστική καρδιτσιώτικη προφορά του υποστήριζε ότι η ΕΟΚ θα είναι η καταστροφή μας, στην οποία έδινε μάλιστα και χρονικό ορίζοντα περίπου στα 30 χρόνια! Προφήτης; Ή μήπως κάτι παραπάνω ήξερε;

Σχεδόν αμέσως με την είσοδό μας στην ΕΟΚ, η Ελληνική αγορά κατακλύστηκε από εισαγόμενα προϊόντα, συνήθως χαμηλού κόστους και ποιότητας, τα οποία αντικατέστησαν τα πολύ καλύτερης ποιότητας δικά μας Ελληνικά. (Είχαμε από τις καλύτερες κλωστοϋφαντουργίες παγκοσμίως και όχι μόνο...).

Οι ενέργειες αυτές οδήγησαν σε ερημοποίηση όσων βιομηχανικών ή μεταποιητικών μονάδων είχε με κόπο δημιουργήσει η πατρίδα μας, εις όφελος βεβαίως αλλότριων συμφερόντων. Ποιος άραγε δεν θυμάται κάποιες προσπάθειες συγκράτησης; Το Λάκη τον εισαγόμενο τον θυμάστε; Δυστυχώς όμως οι πολιτικές ηγεσίες έμειναν μόνο στα διαφημιστικά σποτάκια… ενώ παραγωγικές μονάδες έκλειναν… 

Την ίδια περίοδο ποιος δεν θυμάται τις χωματερές των αγροτικών μας προϊόντων; Δήθεν για να κρατήσουν τιμή; Ποιος δεν θυμάται τις ποσοστώσεις; Πάλι για τη δήθεν διατήρηση τιμών παραγωγού; Μετά ακολούθησαν οι επιδοτήσεις… που έγιναν ανεξέλεγκτες επιδοτήσεις… μετά αυτές προόδευσαν σε απάτες και τέλος προήχθησαν σε κακουργηματικές πράξεις εις βάρος ολόκληρης της Ελλάδας και των κατοίκων της, όταν δυστυχώς σήμερα με την ανοχή αλλά και δυστυχώς, τις συμφωνίες των κυβερνητών μας, το 80% των τροφίμων (λένε) εισάγονται!

Η μεσογειακή Ελλάδα εισάγει τρόφιμα! Γιατί κύριοι; Και χώματα Άγια έχουμε και νερά ευλογημένα έχουμε (τα οποία νερά έχουν λυσσιάξει να μας τα ‘φάνε’, έτσι για να πίνουμε κι εμείς ‘φτηνά’ εμφιαλωμένα…). 

Ποιος π.χ. συναίνεσε κάμπος αρδευόμενος από τη Μαλακάσα μέχρι σχεδόν τη Θήβα (και όχι μόνο…), να γίνει βιομηχανική ζώνη και μάλιστα ανεξέλεγκτη; Με αποτέλεσμα σήμερα να ψάχνουμε όλοι γιατί μολύνθηκε ο υδροφόρος ορίζοντας με διάφορα τοξικά; 

Άραγε ταξίδεψε κανείς στους τόπους αυτούς; Να δει από κοντά τις παραγωγικές δυνατότητες αγροτικών προϊόντων στα συγκεκριμένα, αρδευόμενα και πλούσια εδάφη; 

Πριν τις υπογραφές που έβαλε μεταξύ ομφαλού και γονάτων για τον ορισμό ή και την επέκταση των βιομηχανικών ζωνών;

Έλαβε υπ όψιν του ότι μονάχα μικρά τμήματα δεν ήταν κατάλληλα για γεωργικές εκμεταλλεύσεις; Μεταξύ αυτών ήταν και το τμήμα στο αεροδρόμιο της Τανάγρας και - προς τη Θήβα εκεί που είχε γίνει η Ιζόλα, (τη θυμάστε την Ιζόλα;) - που και σε αυτά ακόμη τα εδάφη οι παππούδες μας είχαν κτηνοτροφικές ή πτηνοτροφικές μονάδες… κοτέτσια δηλαδή.

Κάποια από αυτά έκλεισαν τότε με το αεροδρόμιο (δεν γεννούσαν οι κότες από το σοκ του θορύβου των αεροσκαφών!) και επάνω σε αυτά τα εδάφη κτίστηκε η ΕΑΒ, με όνειρα να κατασκευάζει αεροπλάνα! 

Κατέληξε σήμερα χρεωμένη ΔΕΚΟ! Ακόμη όμως και εκεί, στην ΕΑΒ σε ένα μικρό τμήμα κοντά στις γραμμές του τραίνου, αγρότες νοίκιαζαν χωράφια και καλλιεργούσαν πατάτες! Ναι πατάτες, τις οποίες πούλαγαν… σήμερα όμως φέρνουν πατάτες Αιγύπτου, είναι ‘φτηνές’!

Φτηνές (για ποιους;) πλην όμως εισαγόμενες που επιβαρύνουν έτι περαιτέρω το θλιβερά ελλειμματικό μας εμπορικό ισοζύγιο.

Μόλις περάσεις την Μαλακάσα καίγεται η ψυχή σου να βλέπεις άναρχα στημένα κτίρια, σε εύπορα και κάποτε καλλιεργήσιμα εδάφη. Δεν είναι κτίρια παραγωγικά… τα περισσότερα είναι κτίρια αποθηκών… κτίρια μεταπρατών είναι… κτίρια παρασιτικών δραστηριοτήτων είναι… σε αντίθεση με τις παραγωγικές δυνατότητες των αγροτικών μας εδαφών που κάποιοι συνειδητά μαζικά κατέστρεψαν. Και μαζί με όλα αυτά τα εδάφη κατέστρεψαν και τον υδροφόρο ορίζοντα μέχρι σχεδόν τις ακτές του Ωροπού!

Ο λόγος; Σχεδόν καμία από τις εγκαταστάσεις - με λίγες μόνον εξαιρέσεις μεταξύ των οποίων και η πρωτοπόρος ΕΑΒ, που διαθέτει βιολογικό καθαρισμό από το 1977! - δεν είχε εξ αρχής συστήματα διαχείρισης αποβλήτων, σχεδόν καμία! 

Ας μην αναρωτιούνται μερικοί λοιπόν… Με την ίδια ανοχή του πολιτικού συστήματος λήψης αποφάσεων, οι όποιες βιομηχανικές ή μεταποιητικές μονάδες υπήρχαν, μετακόμισαν επιδοτούμενες σε γειτονικά ‘φιλικά’ κράτη, χαρίζοντας πληρωμένες από εμάς θέσεις εργασίας.

Και το κερασάκι; Όλοι υπερηφανεύονταν για την εξωστρέφεια της ελληνικής οικονομίας, πλήρη εξωστρέφεια… ακόμη και για τα κέρδη που εύρισκαν (και βρίσκουν;) άνετο και ασφαλές ησυχαστήριο σε ελβετικές ή ακόμη χειρότερα σε off shore παραδείσους! Και εμείς αντί να θεωρήσουμε αυτούς ακριβώς τους (κατ’ ευφημισμό και καταχρηστικά ‘επενδυτές’) ως ανεπιθύμητα πρόσωπα (personas non grata), λίγο έλειψε πριν την κρίση, να τους στήσουμε και ανδριάντες… ε, τι να πω! Μήπως το ίδιο δεν έγινε με άλλους ‘επενδυτές’ - που τώρα ‘κόπτονται’ για τα ελλείμματα;… - όταν για πολλά χρόνια εισήγαγαν βαθύψυκτα φρεσκοστυμμένους χυμούς σε ‘παγοκολόνες’, από το άλλο ημισφαίριο; 

Στο Θεό μας, σε μεσογειακή χώρα βασίλισσα των εσπεριδοειδών εμείς εγκρίναμε εισαγωγή των χυμών τους, ενώ παράλληλα απαξιώναμε τη δική μας παραγωγή.

Δεν την εγκρίναμε μόνο… Αγοράζαμε… Στηρίζαμε… ενώ ανεχόμαστε αυτούς που σήμερα ‘κόπτονται’ κάνοντας και κριτική για τα χάλια μας… Ε! τι να πω; Το ‘άξιοι της τύχης μας’ αρκεί άραγε;

Μα κανέναν δεν θορύβησε η σύμπτωση; Ότι όλα τα μεσογειακά κράτη είναι υπερχρεωμένα και σε οικονομικό κίνδυνο; Με πρώτη εμφάνιση αυτή της Ελλάδας; Μα κανένας δεν μπήκε στον κόπο να διερευνήσει τα αίτια; Τους λόγους; Κάποια δείγματα βρε αδελφέ. Τι έγινε και το ‘μαγαζί γωνία’ που λέγεται Ελλάδα εδώ και αρκετά χρόνια, πριν την κρίση, έχει ξεφύγει τελείως στο έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου; 

Κανείς δεν αναρωτήθηκε επιτέλους για αυτό το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο; Το γεγονός ότι εισάγουμε το 80% των τροφίμων;

Το γεγονός ότι ταΐζουμε με εισαγόμενα τρόφιμα (80%), που πληρώνουμε με συνάλλαγμα, σχεδόν 2 εκατομμύρια μετανάστες / λαθρομετανάστες; (Έστω 4€ ελάχιστο ημερήσιο κόστος διατροφής, τα τρία (3€) εισαγόμενα * 2.000.000 = 6.000.000€ ημερήσιο κόστος σε συνάλλαγμα!!! 180.000.000 μηνιαίο!!! … 

2.190.000.000€… 2,2 δις ετήσιο κόστος επιμελητείας σε συνάλλαγμα…) Αυτό το συναλλαγματικό κόστος επιμελητείας της διατροφής 2 εκατομμυρίων επιπλέον - (των μισών και πλέον, μη παραγωγικών;) - ανθρώπων δεν θορύβησε κανέναν; Ότι ένα ποσοστό από τα χρήματα που με τον οποιοδήποτε τρόπο, μάλλον αφορολόγητα, εκείνοι κερδίζουν, ταξιδεύει προς το εξωτερικό;

Ούτε αυτό θορύβησε κανέναν των αρμοδίων; Μια σκέψη έστω; Μια αριθμητική πράξη; (Πχ 1.000.000*1.000€=1.000.000.000€ διαρροή συναλλάγματος, μόνον από άπαξ εξαγωγή 1.000€ από 1 εκατομμύριο μετανάστες, προσθέστε και το ελάχιστο της επιμελητείας 2,2 δις, προσθέστε και τη δωρεάν νοσοκομειακή περίθαλψη και ίσως τα ποσά ξεπεράσουν τα 5 δις το χρόνο, τουλάχιστον…).

Μην πείτε όμως ότι και οι Έλληνες ήμασταν μετανάστες όταν στέλναμε χρήματα στην πατρίδα, γιατί είναι άτοπον… οι οικονομίες που εμείς τότε εργαζόμασταν ήταν βιομηχανικές, παρήγαγαν πλούτο, είχαν εξαγωγές και δεν παρασιτούσαν με τον οποιοδήποτε τρόπο, όπως η δική μας τα τελευταία χρόνια. Τα λόμπυ που είναι στημένα πέριξ της κομισιόν και επηρεάζουν με τον οποιοδήποτε τρόπο, (μάλλον αθέμιτο) προτάσεις και αποφάσεις εμπορικών συμφωνιών κανένας των καλοπληρωμένων διαχειριστών μας δεν τα είδε;

Τα υπερπολυτελή γραφεία των απανταχού πέριξ των Βρυξελών λομπιστών κανέναν δεν συγκίνησαν; Και καλά αυτό… οι παράδοξες αποφάσεις που είτε αμέσως, είτε σε βάθος χρόνου επηρεάζουν αρνητικά, μάλλον καταστρέφουν ολόκληρες ομάδες της οικονομίας, κανένας δεν τις είδε; Τι διάολο όλη μέρα μπιρίμπα παίζουν;

Τη φάμπρικα να προτείνεται κάτι, οτιδήποτε, να το περνούν από την κομισιόν και να τίθεται σε ισχύ σε τρία… τέσσερα… η και πέντε χρόνια αργότερα… (δήθεν για προσαρμογή) σε κανέναν επίσης δεν έβαλε έναν (1) ψύλλο στο αυτί; Μα σε κανέναν; Είναι τόσο δύσκολο να γίνει αντιληπτό ότι κάτι προσπαθούν να ‘κρύψουν’; Να θολώσουν νερά; Να βρεθούν άλλοι προ τετελεσμένων προηγούμενων, μάλλον λανθασμένων ή ξεπουλημένων αποφάσεων; 

Ας αναρωτηθούν (έστω και αργά) τι ακριβώς συμβαίνει σχετικά με τα μεταλλαγμένα… με τους σπόρους… με τα οικόσιτα… με τα μποστάνια… με τα λιπάσματα… με… με… με… για να μη πω με όλα όσα εκεί στις Βρυξέλες αποφασίζουν! Οι ποσοστώσεις έστω των αγροτικών προϊόντων που και δικοί μας υπέγραψαν κανέναν, εκ των υστέρων έστω, την ώρα της κρίσης δεν θορύβησαν;

Να αντιδράσουμε βρε αδελφέ, να δικαιολογήσουμε τα χάλια μας, να απαιτήσουμε διόρθωση, άσχετα του εάν τότε ανεπάγγελτοι δικοί μας τα υπέγραψαν… κάτι σαν τα καθρεφτάκια που αποικιοκράτες έδιναν στους ‘ιθαγενείς’… εν τέλει ας εκβιάσουμε κι εμείς. Κανείς εκ των φωστήρων δεν αναρωτήθηκε για τους λόγους που μερικά χρόνια πριν, οι εταίροι μας των Βρυξελών (προφανώς και με τη σύμφωνη γνώμη δικών μας;) πλήρωναν επιδοτήσεις προκειμένου να ξηλώσουμε ελαιόδεντρα και αμπέλια; 

Μα είμαστε καλά; Τα κατ εξοχήν αγροτικά της μεσογείου, που είναι σχεδόν αυτοφυή… προσαρμοσμένα εδώ και χιλιάδες χρόνια στο μεσογειακό περιβάλλον, χωρίς να απαιτούν σχεδόν τίποτα; Όταν κάποιοι πληρώνουν να τα ξηλώσουμε για να κουβαλούν ελιές, λάδι και μούστο από άλλες τρίτες χώρες… μήπως είχαν κάτι άλλο στο μυαλουδάκι τους;

Μήπως ήταν όλα αυτά που σήμερα συμβαίνουν σε ολόκληρο το νότο της Ευρώπης; Μήπως οι παγωμένες κολώνες χυμού πορτοκάλι! (ζωντανός και φρέσκος!) που έρχονται από τη λατινική Αμερική, μήπως οι πατάτες Αιγύπτου… τα κρεμμύδια Τουρκίας… τα λεμόνια Αργεντινής… το λάδι Βενεζουέλας… ο μούστος Μεξικού… τα… τα… τα… όλα αυτά έρχονται αδασμολόγητα;

Μήπως ισοφάρισαν κάποιοι τους δασμούς εισαγωγών αγροτικών μεσογειακών προϊόντων, με αντίστοιχες εξαγωγές βιομηχανικών προϊόντων που τελείως συμπτωματικά παράγονται σε χώρες του Γερμανικού βόρειου άξονα; Λέω, μήπως υπάρχει τέτοια συμφωνία; Α! μήπως ο ίδιος αυτός βόρειος Γερμανικός άξονας έχει επιβάλει δασμούς σε γαλακτοκομικά και κτηνοτροφικά προϊόντα - (που αυτοί οι ‘φίλοι’ μας παράγουν!) - από τις τρίτες της Ευρώπης χώρες; Ακριβώς για να αγοράζουμε μόνον τα δικά τους κτηνοτροφικά που τα έχουν σε αφθονία;…

Μα φίλοι μου, ‘φίδια στον κόρφο’… και ο νότος μπορεί να έχει τα δικά του αγροτικά προϊόντα σε αφθονία, όλα όσα από αλλού, με ανταλλάγματα για εσάς μόνον εισάγονται… και κάποιοι από εσάς ‘φίλοι’ μου μας πληρώνουν (καθρεφτάκια) να τα ξηλώσουμε… είναι εταίροι αυτοί; Είστε φίλοι; Είστε σύμμαχοι; Μήπως είστε φίδια κολοβά; Επίσης κανείς δεν προβληματίστηκε όταν όλες οι παραγωγικές διαδικασίες μετακόμισαν σε άλλες χώρες και φθηνότερες πολιτείες; Προς όφελος ποίων; Των εμπόρων (των εθνών;) των εργατών της πατρίδας μας; Των πολιτών της; Ποιών επιτέλους;

Όταν βασίζεις την παραγωγή σου σε ξένα χέρια και ξένα κράτη… όταν βασίζεις την οικονομική σου ανάπτυξη μονάχα σε παρασιτικές διαδικασίες μεσάζοντα… όταν στηρίζεις την οικονομία σου μονάχα στο εμπόριο… 

Όταν κάνεις όλα κι άλλα τόσα (λάθη), κάποια στιγμή τα χρήματα θα τελειώσουν… θα πάνε βόλτα στο εξωτερικό, θα χειροτερέψουν το εμπορικό ισοζύγιο, θα προστεθούν και αυτά στα κεφάλαια που στέλνονται στο εξωτερικό… θα χρειαστεί να δανειστείτε για να τα ‘στέλνουν’ κάποιοι έξω… κι όταν τελειώσουν, εσείς (εμείς) θα ξαναδανειστείτε… 

Και κάθε φορά που δανείζεστε αυτά θα λείπουν από την εσωτερική μας οικονομία, θα πετάνε για αλλού, σε εμβάσματα, εισαγωγές, τόκους, καγιέ… και μέρκες…. Και όσο λείπουν χρήματα από το κράτος, τόσο δεν θα μπορεί να λειτουργήσει αυτό, η υγεία, η παιδεία του, η αξιοπρέπεια του πολίτη… τόσο ο κόσμος θα δανείζεται ιδιωτικά από τις τράπεζες για να καλύψει τις βασικές του ανάγκες, να καλύψει την αξιοπρέπειά του και ενδεχομένως λίγη από τη ματαιοδοξία του… Έτσι, τόσο απλά…

Και ξαφνικά σκάει μια οικονομική φούσκα κάπου στον πλανήτη… και ξαφνικά αποκαλύπτονται οι απατεώνες… και ξαφνικά εμφανίζονται ‘τίμιοι φιλοπάτριδες’ να κατακεραυνώνουν τους προηγούμενους ‘πολιτικούς απατεώνες’… να θίγουν παγκοσμίως τον ίδιο το λαό τους…

Και όταν για κακή τους (μας) τύχη οι κουτόφραγκοι δεν αντιδρούν, τότε επιστρατεύουν τιτανικούς… και ότι άλλο θα μπορούσε να θέσει σε καθεστώς γενικευμένης ανασφάλειας τους έτσι κι αλλιώς ανασφαλείς κερδοσκόπους, εμπόρους των εθνών… ανασφαλείς γιατί κατά βάθος γνωρίζουν ότι παίζουν βρώμικα είτε με τα λεφτά των άλλων, είτε με κοπανιστό αέρα τις τύχες εταιρειών, οργανισμών ή και ολόκληρων κρατών.

Γνωρίζουν τη βρώμα της απατεωνιάς τους και φοβούνται ότι θα χάσουν περιουσία που δεν είναι καν δική τους… αυτός ακριβώς ο παράδοξος φόβος οδηγεί σε αντιδράσεις πανικού μπουλουκιού βουβαλιών… που όμως παρασύρουν αληθινές ζωές… αληθινές οικονομίες… αληθινά κράτη…

Μπράβο τους λοιπόν που τρόμαξαν τα βουβάλια, μπράβο τους που τα οδήγησαν σε πανικό, μπράβο τους που αυτά καταπατούν ότι βρουν μπροστά τους… την πατρίδα μας για αρχή, ένας θεός ξέρει τι άλλο θα βρεθεί στο δρόμο τους, ένας θεός να μας φυλάξει από τα χειρότερα…

Ας είναι, οι ανεπάγγελτοι (στην καλύτερη των περιπτώσεων) πανικόβαλλαν άθελά; τους τα βουβάλια των αγορών και μας οδήγησαν σε προ τετελεσμένου καταστάσεις απείρου κάλους και φτώχιας συνάμα… μετά από αυτό τι; Έκαναν οτιδήποτε να προστατέψουν αυτή την οδηγημένη σε τριτοκοσμική χρεωκοπία χώρα; 

Να προστατέψουν το λαό της; Αφού μας οδήγησαν σε πόλεμο θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι ο πόλεμος έχει στρατηγική, όχι διπλωματία… η διπλωματία σταματά με την πρώτη τουφεκιά… Στον πόλεμο, σε οποιοδήποτε πόλεμο η ‘οσφυοκαμψία’, - ιστορικά και όχι μόνον - θεωρείται προδοσία, εσχάτη προδοσία εις βάρος λαού, κράτους, έθνους.

Στον πόλεμο παρατάσεις ότι καλύτερο διαθέτεις και στην περίπτωση του δικού μας πολέμου, παρατάσεις ότι προστατεύει το κράτος και το λαό που - (είχε την ατυχία; να τον) - διοικείς… έστω καθυστερημένα, παρατάσεις την αντίθεσή σου σε ότι θεωρείς ότι οδήγησε το κράτος και το λαό σου σε αυτή την άσχημη κατάσταση… 

Στον πόλεμο δεν ισχύουν οι πρότερες συμφωνίες, πατάς τον αντίπαλο εκεί που πονά… τον σφάζεις στο γόνατο… πολεμάς όσο μπορείς, μέχρι τέλους… Τελικά που να πήγε άραγε αυτό το υπερήφανο ‘ή τάν ή επί τάς;’

Λοιπόν, οι κύριοι που κυβερνούν έναν υπερήφανο και φιλότιμο λαό τι κάμανε;

Αντέδρασαν μήπως σε όσα παραπάνω περιέγραψα;

Αναζήτησαν μήπως τις αιτίες αναλύοντας όλα τα δεδομένα που μας οδήγησαν σε κρίση χρέους;

Μήπως έκαναν το παραμικρό ώστε να επαναφέρουν τμήμα έστω της παραγωγικής μας βάσης;

Φρόντισαν μήπως να αξιοποιήσουν τις τεράστιες δυνατότητες της αγροτικής μας παραγωγής;

Επανέφεραν (υποχρεωτικά και δια ροπάλου) τις επιδοτημένες ‘επενδύσεις’ από τις πέριξ φίλιες χώρες;

Φρόντισαν μήπως να προστατέψουν τη χώρα και τους Έλληνες από την ανεξέλεγκτη και ασύδοτη εξαγωγή συναλλάγματος;

Μήπως απαίτησαν από τους Ευρωπαίους ‘φίλους – φίδια’ την επανεξέταση συμβάσεων που κατέστρεψαν τις παραγωγικές μας υποδομές;

Μήπως απέκλεισαν τελείως (και δια ροπάλου…) τις εισαγωγές παρασιτικών προϊόντων;

Μήπως απέκλεισαν εισαγωγές από προϊόντα που η Χώρα μας παράγει ή μπορεί να παραγάγει; Φρόντισαν ΑΜΕΣΑ να παραχθούν αυτά τα προϊόντα;

Σε πόλεμο θα απαγόρευαν τις αναίτιες και ανεξέλεγκτες, πάσης φύσης εξαγωγές συναλλάγματος και δυστυχώς 25 μήνες τώρα έχουμε πόλεμο. Έκαναν κάτι;

Στον πόλεμο το κράτος πρέπει να γνωρίζει τι έχει στην επικράτειά του, χρήματα, εφόδια, εμπορεύματα, τρόφιμα, καύσιμα… Τι έκαναν για αυτό; Τρόφιμα και Καύσιμα έχουμε; Σε επάρκεια;

Επάνδρωσαν μήπως - υποχρεωτικά - αγροτικές εκτάσεις από όσους είναι άνεργοι, από όσους - ναι, και μετανάστες / λαθρομετανάστες - ζητιανεύουν στα φανάρια και όσους άλλους το επιθυμούν, ώστε να παραχθούν πατάτες, σιτάρι, καλαμπόκι, κρεμμύδια, φασόλια, φακές, λαχανικά κλπ τρόφιμα έτσι ώστε να σταματήσει άμεσα και δια ροπάλου η εισαγωγή τροφίμων; Ώστε να μην πεινάσουμε και φάμε ο ένας τον άλλον; Μήπως έπρεπε ήδη να επανεξετάζουν το μέτρο των αναδασμών; Κανένα χωράφι ακαλλιέργητο… Έκαναν κάτι; Έπρεπε;

Μήπως από την πρώτη μέρα έπρεπε να απαιτήσουν να δοθεί ζωή σε εργοστασιακά κουφάρια; Που δυστυχώς έτυχαν και επιδοτήσεων;

Δυστυχώς θυμούνται τον πόλεμο που αυτοί μας οδήγησαν όταν εμείς τους κάνουμε κριτική… θίγονται… αλλά μόνον μέχρις εκεί…

Κύριοι έχουμε πόλεμο, στον πόλεμο χρειάζεται πυγμή και κανόνες για όλους, στρατηγική και θάρρος… ενίοτε και θράσος…

Όπως έχουν τα πράγματα, εδώ που εκείνοι τελικά μας φέρανε, φτωχύναμε που φτωχύναμε, πιθανότατα οι ‘φίλοι – φίδια’ θα μας πτωχεύσουν σαν χώρα…
(δυστυχώς αργήσανε)… τουλάχιστον ας έχουμε την ελευθερία μας και την αξιοπρέπειά μας… όπως τότε, τότε που οι δικοί μου πρόγονοι πολέμησαν με θάρρος περίσσιο ενάντια στην πανίσχυρη ναζιστική πολεμική μηχανή…

Οι δικοί μου πρόγονοι πολέμησαν, νίκησαν, πήραν μέρος από τη δόξα και έδωσαν προοπτική και ελπίδα σε μας τους νεώτερους!

Οι δικοί τους πρόγονοι; Τι άραγε έκαναν οι δικοί τους πρόγονοι;

ΠΗΓΗ