Μπήκαμε, μας μπάσανε...
Γεγονός πάντως, είναι, ότι είμαστε μέσα με τα τίμπερλαντ.
Τα τσαρούχια ξεχάστε τα…
Σε λίγο θα περπατάμε ξυπόλητοι!
Αυτό, όμως, που με απασχολεί είναι αν και κατά πόσο θα κατορθώσει η Ευρώπη να μπει στην Ευρώπη!
Κάτι μου λέει, πως θα περάσουνε αρκετά χρόνια για συμβεί κάτι τέτοιο, αν ποτέ συμβεί...
Γιατί όλα δείχνουν ότι μάλλον πολύ δύσκολα θα μπει, τελικά, η Ευρώπη στην Ευρώπη!
Και πως να μπει άλλωστε; Είναι δυνατόν να επιτρέψει κάτι τέτοιο ο Big Brother που μας έβαλε στο γκεζί και μας έχει από κοντά με 50 κάμερες κι άλλα τόσα μικρόφωνα πάνω από το κεφάλι μας και ξέρει απ’ έξω κι ανακατωτά πότε φάγαμε, πότε....
....ήπιαμε και πότε κατουρήσαμε;
Δε θα ήταν, βέβαια, υπερβολή αν ομολογούσα ότι έφτασα αρκετές φορές στο σημείο να διερωτώμαι αν πραγματικά υπάρχει η Ευρώπη που οραματιστήκαμε.
Και κάτι παραπέρα... Αν η Ευρώπη αυτή των οραμάτων μας θα εξακολουθεί να υπάρχει!
Έφτασαν δύο μεγάλες κρίσεις για να αποδείξουν πως η σημερινή Ευρώπη απέχει πολύ από την Ευρώπη που όλοι κάποτε είχαμε στο μυαλό μας.
Στην μεγάλη κρίση του Περσικού ο οικονομικός αυτός γίγαντας αποδείχτηκε πολιτικός νάνος κι όταν ξέσπασε το Γιουγκοσλαβικό φάνηκε ξεκάθαρα ότι ο νάνος του Περσικού ήταν μάλιστα και χωρίς πόδια!
Και να που τώρα, με την οικονομική κρίση που διαρκεί σχεδόν 5 χρόνια ο νάνος αποδείχτηκε ότι δεν έχει, δυστυχώς, ούτε κεφάλι!!!
Έχει όμως τον Όλι Ρεν, τους όλοι κλαιν και τους άλλους οσφυοκάμπτες , τους Φρανσουά Ολάν, τους αμάν-αμάν, τις Μέρκελ, τους Σόμπλε, γαμώ το σόι τους το μπλε, τα φασισταριά της Αυστρίας, τους δεξιοσοσιαλιστές και τους κομουνιστικαπιταλιστές της, τους τέως, τους μέως, τους Βαν Ρομπάι, τους βρομάει και ζέχνει, τους Ντάισεμπλουμ, τις πατάτες μπλουμ τους τους έτσι, τους αλλιώτικους, τους πασαλιμανιώτικους και τους βαράτε με κι ας κλαίω…
Μ’ αυτά τα τσουτσέκια θα προχωρήσει η Ευρώπη; Και να προχωρήσει, έτσι όπως προχωράει, που θα πάει;
Και κάτι που δεν πρέπει να ξεχνάμε. Η Ευρώπη του 21ου αιώνα εξακολουθεί να θεωρεί τον Aριστοτέλη πρόγονο του Γκρουέφσκι!!!
Εδώ γελάνε, βέβαια… Δεν μπορούμε να γελάσουμε, όμως, όταν εξευτελίζονται και κακοποιούνται οι έννοιες της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας και του ανθρωπισμού.
Είναι, λοιπόν, δυνατόν αυτή η Ευρώπη να έχει μέλλον; Επιτρέψτε μου, να αμφιβάλω.
Aν πάλι, όμως, οι Ευρωπαίοι φίλοι μας γνωρίζουν και θυσιάζουν τα πάντα στο βωμό κάποιων συμφερόντων που ο δικός μου εγκέφαλος αδυνατεί να συλλάβει, τότε η Ε.Ε. δεν είναι παρά ένα θλιβερό μπακάλικο.
Ένα θλιβερό μπακάλικο, που ο καθένας προσπαθεί να πουλήσει τα προϊόντα του!
Ξεχνάει, όμως αυτήν την ιδιαίτερα δύσκολη στιγμή η Ευρώπη την ίδια την ιστορία της. Ξεχνάει ότι πάνω απ’ όλα παρήγαγε πολιτισμό κι ότι αυτόν τον πολιτισμό έχει χρέος να τον διαφυλάξει και να τον προαγάγει.
Αν πράγματι επιθυμεί να γίνει η καινούργια χώρα του πλανήτη και όχι το κακέκτυπο του ληξιπρόθεσμου πολιτικού και κοινωνικού κατεστημένου των HΠA, που παρακμάζει και οδηγείται σε αποσύνθεση μέσα στην ίδια του την πατρίδα.
Και κάτι τέτοιο, μόνο εμείς έχουμε το δικαίωμα να το θυμίζουμε στην Ευρώπη.
( Αμφιβάλω, βέβαια, αν γνωρίζει η Ευρώπη ότι το όνομά της αναφέρεται για πρώτη φορά, ως όνομα, σε Ομηρικό ύμνο προς τον Απόλλωνα. )
Και όταν λέω εμείς, δεν εννοώ την εκάστοτε κυβέρνηση και τους ανιστόρητους Μερκελικούς εραστές της αριθμητικής του μπακάλικου.
Όταν λέω εμείς, εννοώ τον ελληνικό λαό, το έθνος των Ελλήνων, όσο υπάρχει ακόμα, βέβαια.
Γιατί κάτι μου λέει ότι αν δεν αντισταθούμε με όλη μας τη δύναμη στη λαίλαπα της παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης πραγμάτων, σε λίγο δε θα υπάρχουμε ούτε εμείς…
Χάρρυ Κλυνν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου