Γνωρίζετε ποια είναι η τελευταία πολιτική είδηση που αφορά τα Σκόπια; Την αντιγράφω: «Η διπλωματική αποστολή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η πρεσβεία των ΗΠΑ στα Σκόπια εκτίμησαν ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για πρόωρες βουλευτικές εκλογές στις 24 Απριλίου, τις οποίες έχει δρομολογήσει το κυβερνών κόμμα VMRO-DPMNE του Νίκολα Γκρούεφσκι».
Όταν ένα κράτος αδυνατεί να καθορίσει ακόμη και την ημερομηνία διεξαγωγής των βουλευτικών εκλογών και αυτή πρέπει να έχει την έγκριση της ΕΕ, τότε είναι αυτονόητο ότι... χειραγωγείται σε κάθε επίπεδο και ποτέ δεν θα τολμούσε με δική του πρωτοβουλία να ορθώσει φράχτες στα σύνορα με την Ελλάδα, κράτους μέλους της ΕΕ, για να ανακόψει τις προσφυγικές ροές.
Ας μη ξεχνάμε ότι η ΠΓΔΜ οφείλει την ανεξαρτητοποίησή του στη Γερμανία, όπως η Κροατία και η Σλοβενία, οι οποίες πρόσθετα έχουν ισχυρούς ιστορικούς δεσμούς με την Αυστρία αφού .......μέχρι τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο αποτελούσαν τμήμα της Αυστροουγγαρίας. Γιαυτό αποτελούν προτεκτοράτα του Βερολίνου.
Όσον αφορά τη Βοσνία, αυτή κυβερνάται ουσιαστικά από ξένο επίτροπο που διαθέτει δικαίωμα αρνησικυρίας έναντι των αποφάσεων της πολιτικής ηγεσίας ενώ το Κόσσοβο εξαρτά το μέλλον του, ως κρατική υπόσταση, από την ΕΕ.
Το «δόλωμα» της ευρωπαϊκής πολιτικής για όλες αυτές τις χώρες είναι η ελπίδα ένταξης στην ΕΕ. Αφετηρία της πολιτικής αυτής υπήρξε η πρωτοβουλία «The Berlin Process» με το συνέδριο που πραγματοποιήθηκε τον Αύγουστο του 2014 στο Βερολίνο με τη συμμετοχή των ενδιαφερομένων κρατών και συνεχίστηκε το 2015 από την Αυστρία. Μεσολάβησε σειρά ανάλογων συνόδων κορυφής και η περιοδεία της Άγκελα Μέρκελ στην περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων.
Μάλιστα, πριν τη Σύνοδο Κορυφής που πραγματοποιήθηκε στη Βιέννη στις 27 Αυγούστου για τα Δυτικά Βαλκάνια, οι ΥΠΕΞ της Γερμανίας και της Αυστρίας κ.κ Σταινμάγερ και Κουρτς δημοσίευσαν από κοινού άρθρο με τίτλο: «Χωρίς τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα είναι ημιτελής»!!
Γιαυτό η Αυστρία απέρριψε τις ελληνικές επικρίσεις για τη συνάντηση των υπουργών Εσωτερικών και Εξωτερικών της Αυστρίας και των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων για το προσφυγικό, υποστηρίζοντας πως το σχήμα αυτό, το οποίο δεν περιλαμβάνει την Ελλάδα, δεν συνεδριάζει για πρώτη φορά.
Σήμερα η Αυστρία, με πληθυσμό σε ποσοστό 90% γερμανικής καταγωγής, ευθυγραμμίζεται με την πολιτική της Γερμανίας. Επομένως ας μην αποδίδουμε ευθύνες για όσα συμβαίνουν στον «βαλκανικό διάδρομο» των προσφύγων στα κράτη των Δυτικών Βαλκανίων αλλά στους υποβολείς τους και ιδιαίτερα στη Γερμανία που, παρά τις διακηρύξεις της καγκελαρίου, για να μετριάσει τις κοινωνικές αντιδράσεις για τις μαζικές προσφυγικές ροές, προωθεί τον έλεγχό τους μέσω της Αυστρίας και των προτεκτοράτων της στα Βαλκάνια.
Εκείνο όμως που διαφοροποίησε για τη χώρα μας το παρόν με το παρελθόν, είναι η εμμονή των κρατών μελών της ΕΕ να υποστηρίζουν ότι τα ελληνικά σύνορα είναι και ευρωπαϊκά. Σε σημείο μάλιστα, ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο Ευρωκοινοβούλιο Μάνφρεντ Βέμπερ σε συνέντευξη να υποστηρίζει ότι: «Στα ελληνοτουρκικά σύνορα, διασφαλίζονται και τα γερμανικά σύνορα»!
Όμως η προστασία των ελληνικών συνόρων δεν είναι αλά – καρτ. Δεν μπορεί να αφορά μόνον τη συνθήκη Σένγκεν. Ούτε βέβαια μπορεί να αφορά μόνον θέματα ασφάλειας με την υποκριτική επίκληση εισροής τζιχαντιστών ενώ η ΕΕ προωθεί την ένταξη κρατών, όπως η Βοσνία, το Κόσσοβο, η Αλβανία, που αποτελούν φυτώρια μαχητών του Ισλαμικού Κράτους. Είναι όμως δυνατό τα ελληνικά σύνορα να αφορούν όλα αυτά και να μην αφορούν τις επιβουλές τρίτων σε βάρος της ασφάλειας της Ελλάδας;
Συνέπραξαν, μήπως οι ισχυροί εταίροι μας στην αμυντική θωράκιση της χώρας μας ως θεματοφύλακα των ευρωπαϊκών συνόρων ή αφαιμάσσουν την οικονομία μας πουλώντας στρατιωτικούς εξοπλισμούς εκμαυλίζοντας τον κρατικό μηχανισμό της;
Και όχι μόνον αυτό αλλά επιπρόσθετα η ΕΕ, στις συνομιλίες της με την Τουρκία για το προσφυγικό, έχει αναδείξει τη γείτονα σε ισότιμο συνομιλητή της ενώ ταυτόχρονα κατηγορεί και λοιδορεί τη χώρα μας για ανικανότητα συγκράτησης των προσφυγικών ροών, διαμορφώνοντας κατ’ ακολουθία ετεροβαρείς συσχετισμούς μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας. Πρόκειται για πτυχή του προσφυγικού προβλήματος που θα πρέπει να προσεχθεί διότι θα αφήσει το αποτύπωμά της στο μέλλον των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Σήμερα η Ελλάδα και η Ευρώπη υφίστανται τις συνέπειες της αδυναμίας της Γερμανίας, μιας χώρας αδύναμης έως ανύπαρκτης στρατιωτικά, να ηγηθεί της Ευρώπης, διότι η στρατιωτική της αδυναμία περιθωριοποιεί την ΕΕ και διπλωματικά. Αντί η Ευρώπη να διαμορφώνει τις εξελίξεις στη Συρία, όπως το έπραξε πριν ένα αιώνα με τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, υφίσταται τις συνέπειες των εξελίξεων που διαμορφώνουν εκεί άλλες χώρες.
Γιατί; Διότι, αντί η Γερμανία να αντλήσει ισχύ από την πολιτική ένωση των ευρωπαϊκών κρατών προσπαθεί να ηγεμονεύσει σε βάρος τους.
Μια ήπειρος, όπως η Ευρώπη, σε ύφεση χάριν των συμφερόντων μιας χώρας ή μιας ολιγομελούς ομάδας χωρών, είναι επόμενο να συμπαρασύρει και την ηγεμονεύουσα χώρα αφού η συνολική διαπραγματευτική της ισχύς σε παγκόσμιο επίπεδο απομειούται. Η Ευρώπη ήκμασε με τη βία και τον πόλεμο με την επιβολή της αποικιοκρατίας και υποβαθμίστηκε στο παγκόσμιο γίγνεσθαι μέσω της βίας των δύο Παγκοσμίων πολέμων. Επομένως η ισχύς αναπότρεπτα θα πρέπει να αποτελέσει συστατικό στοιχείο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Μακροδημόπουλος Δημήτρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου