Ο λειτουργισμός ;oπως διατυπώνεται στα κείμενα του David Mitrany εμπίπτει αναμφίβολα στα πεδία των γραμμικών θεωρήσεων του μοντερνισμού για την σημασία των οικονομικών συναλλαγών και για την πιθανότητα μέσα από ωφελιμιστικά κριτήρια να προκύψει μια υλιστική πολιτική ανθρωπολογία.
Οι νεολειτουργιστές που πήραν την σκυτάλη «τολμηρά» έσπευσαν να γράψουν και να προβλέψουν ότι «θα μετατοπιστεί πίστη νομιμοφροσύνη, εξουσία και προσδοκίες στο υπερεθνικό επίπεδο» για να δημιουργηθεί έτσι μια ωφελιμιστική πολιτική ανθρωπολογία.
Ακόμη πιο σημαντικό με ........την «θεωρία της εξωτερίκευσης» έσπευσαν
να προβλέψουν ότι αυτό θα εκχυλιστεί και προς την Υψηλή Πολιτική.
Τις συζητήσεις αυτές –κατά τα άλλα βαθύτατων προεκτάσεων καθότι επηρέασαν την εξέλιξη της ΕΕ και το άλμα στο κενό της ΟΝΕ το 1992– τις αναλύσαμε συγκριτικά σε πολλές μονογραφίες, δοκίμια και άρθρα, μεταξύ άλλων και στο «Θεωρία διεθνούς και ευρωπαϊκής πολιτικής» και στο «Κοσμοθεωρία των Εθνών».
Εδώ, αξίζει ίσως να παραθέσουμε αυτούσια την θέση του David Mitrany ο οποίος προειδοποίησε τι θα σήμαινε ένα άλμα προς την υψηλή πολιτική εάν δεν υπάρχουν οι κοινωνικές προϋποθέσεις, μια δηλαδή υπερεθνική ανθρωπολογία.
David Mitrany: (Aπορρίπτει ενδιάμεσα σχήματα που ψαλιδίζουν τα δημοκρατικά δικαιώματα και φέρνουν ανορθολογισμό.
Η εκτελεστική εξουσία δεν μπορεί να είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από μια κοινή κυβέρνηση, αφού αυτή είναι η ουσία της πολιτικής ένωσης…) «[είναι περίεργα επιχειρήματα] λόγω της θλιβερής ιστορίας των ευρωπαϊκών θρησκευτικών και πολιτικών διαιρέσεων, που προκάλεσαν πολύ πιο σφοδρές συγκρούσεις απ’ ό,τι οι συγκρούσεις στην Ασία και την Αμερική, και που τώρα εισβάλλουν ξανά με ιδεολογικά μισόλογα.
Εάν υπάρχει μια ευρωπαϊκή μοναδικότητα του ευρωπαϊκού πολιτισμού είναι, σε αντίθεση με ανατολικούς και άλλους πολιτισμούς, ότι πρόκειται για ανοικτό πολιτισμό (…) Η ιδέα αυτή καθ’ αυτή για μια κλειστή περιφερειακή ένωση αντιβαίνει την ιστορική ευρωπαϊκή ιδέα. Όσο περισσότερο θα απομακρύνεται από τα καταναλωτικά ζητήματα, τόσο περισσότερο θα αποδεικνύεται ο επίπλαστος χαρακτήρας της.
Αλλά, ακόμη και αν αυτές οι διασταυρωμένες επινοήσεις και τεχνάσματα –κλειστός οικονομικός προγραμματισμός, πολιτικοί θεσμοί και καλλιέργεια ενός περιφερειακού πατριωτισμού– εξυπηρετούν την εκπλήρωση μιας ευρωπαϊκής ένωσης δύσκολα μπορεί να ειπωθεί ως επιχείρημα που διανοίγει λεωφόρους προς μια διεθνή ενότητα. (…)
Από τη φύση της και τις τάσεις που αναπτύσσονται η πολιτική ένωση είναι εθνικιστική και ως τέτοια αντιμάχεται, αν όχι εμποδίζει, τη μεγάλη ιστορική αναζήτηση ενός ευρύτερου ειρηνικού και αναπτυσσόμενου διεθνούς συστήματος».
Τέλος, πρέπει να πούμε ότι το νεολειτουργικό θεώρημα –εξόχως διαδεδομένο στην Ελλάδα και αίτιο πολλών συμφορών μας–, συμπεριλαμβανομένων και αποχρώσεων όπως οι «θεσμικές “θεωρίες”», υποστηρίζουν την ιδεολογικά εκπορευμένη θέση ότι θα μπορούσαν δήθεν να κατασκευάσουν μια υλιστική υπερεθνική ανθρωπολογία.
Το αποτέλεσμα το βλέπουμε και δεν χρειάζεται να επεκταθούμε εδώ. Μπορούμε όμως να πούμε ότι μαζί με τα στρατηγικά προβλήματα για τα οποία κανείς δεν μιλάει, τα συντρέχοντα γεγονότα δημιουργούν μια πολύ δύσκολη κατάσταση όσον αφορά την επιβίωση της ΕΕ, όπως τουλάχιστον την γνωρίζαμε μέχρι σήμερα.
Σε άλλες παρεμβάσεις και κυρίως στα προαναφερθέντα βιβλία αναπτύξαμε συγκριτικά τα ρεύματα σκέψης και εξηγήσαμε γιατί η κοσμοθεώρηση του Προέδρου Ντε Γκολ για μια "Ευρώπη των Πατρίδων" είναι το μόνο μη εξισωτικό και μη εξομοιωτικό σχήμα που θα επέτρεπε προσεκτικά βήματα συνεργασίας χωρίς ισοπεδώσεις, άλματα στο κενό και καταστροφικές αποφάσεις.
Το ρεπορτάζ του TVXs:
Tο πραξικόπημα της… ουμανιστικής Ευρώπης
Με, απροκάλυπτη πλέον, ηγέτιδα την Αυστρία και με μια συντονισμένη στρατιά «προθύμων» στα Βαλκάνια, η Ευρώπη του πάλαι ποτέ ουμανισμού κλείνει τα σύνορά της και θέτει σε πλήρη εφαρμογή το σχέδιο μετατροπής της Ελλάδας σε «αποθήκη προσφύγων».
Το πραξικόπημα,όπως το χαρακτήρισε ο αναπληρωτής υπουργός Μεταναστευτικής ΠολιτικήςΓιάννης Μουζάλας, τουσφραγίσματος των συνόρωνκλιμακώνεται σταθερά και τα επόμενα βήματα του σχεδίου – έξω και κόντρα σε κάθε συνθήκη και απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης – χαράσσονται σήμερα στη Βιέννη.
Η διάσκεψη της Βιέννης
Παρά το διάβημα της Αθήνας, η Αυστρία συγκαλεί τηνπερίφημη διάσκεψη του «Βαλκανικού Διαδρόμου», χωρίς την Ελλάδα και με τη συμμετοχή των υπουργών Εσωτερικών και Εξωτερικών της Αλβανίας, της Βοσνίας, της Βουλγαρίας, του Κοσόβου, της Κροατίας, του Μαυροβουνίου, της ΠΓΔΜ, της Σερβίας και της Σλοβενίας.
Αντικείμενο της διάσκεψης, που ο Γιάννης Μουζάλας χαρακτήρισε «μη φιλική» και «βαθιά αντιευρωπαϊκή ενέργεια» είναι η περαιτέρω ανάσχεση τωνπροσφυγικών ροών, με τις πληροφορίες να κάνουν λόγο για επικείμενο μπλόκο όχι μόνον στους Αφγανούς αλλά και στους ιρακινούς και, εν τέλει, και στους Σύρους πρόσφυγες.
Ήδη, Σερβία, Κροατία και Σκόπια έχουν κλείσει τα σύνορά τους για τους Αφγανούς πρόσφυγες πουεγκλωβίζονται πια στην Ελλάδα, η Σλοβενία στέλνει στρατό στα σύνορά της με την Κροατία, η Σλοβακία δηλώνει έτοιμη να κλείσει εντελώς τα σύνορα με την Αυστρία και την Ουγγαρία, ενώ τα νέα ευρωπαϊκά τείχη προς βορρά πλέον έρχεται να ενισχύσει και η απόφαση του Βελγίου να αναστείλει τη Σένγκεν και να κλείσει τα σύνορά του με τη Γαλλία, εν όψει της εκκένωσης της «Ζούγκλας» του Καλαί.
Ο εφιάλτης του Καλαί
Η γαλλική κυβέρνηση, η οποία παραμένει απολύτως αποστασιοποιημένη από τις διπλωματικές προσπάθειες διαχείρισης του προσφυγικού και διαφύλαξης των ανοιχτών συνόρων, είχε δώσει διορία μέχρι χθες τη νύχτα στους πρόσφυγες που βρίσκονται στο Καλαί να εγκαταλείψουν τον καταυλισμό, ανακοινώνοντας ότι αμέσως μετά θα προχωρήσει σε αναγκαστική εκκένωσή του.
Ο γενικευμένος – και εμφανώς πλέον συντονισμένος – αυτός αποκλεισμός απειλεί να φέρει προ μη αναστρέψιμων τετελεσμένων τη νέα σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. για το προσφυγικό στις 6 Μαρτίου, πόσο μάλλον μετά και τον τορπιλισμό από την Τουρκία του σχεδίου εμπλοκής του ΝΑΤΟ στις περιπολίες στο Αιγαίο.
Η συγκράτηση των προσφυγικών ροών στην Τουρκία είναι η τελευταία διέξοδος και εφεδρεία της Γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ για να ανακόψει χωρίς φράχτες και τείχη το ακροδεξιό και ρατσιστικό κύμα που σαρώνει τη Γερμανία και την Ευρώπη, όμως ο Ερντογάν και ο Νταβούτογλου δείχνουν με κάθε τρόπο ότι το οποιοδήποτε deal με την Τουρκία είναι, τουλάχιστον, επισφαλές.
Χθεσινοβραδινές πληροφορίες από τις Βρυξέλλες ανέφεραν ότι, μετά το ντόμινο των μονομερών ενεργειών στον «Βαλκανικό Διάδρομο» είναι πιθανή νέα, ηχηρή παρέμβαση του Βερολίνου, η Άνγκελα Μέρκελ όμως δείχνει πια εξαιρετικά αποδυναμωμένη και, κυρίως, απομονωμένη σε μια προσφυγική κρίση που απειλεί να διαλύσει ντε φάκτο την Ευρώπη.
Οι κινήσεις Τσίπρα
Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα, και με τους πρόσφυγες να εγκλωβίζονται πλέον κατά χιλιάδες στην Ελλάδα, η Αθήνα σχεδιάζει να εξαντλήσει όλα τα διπλωματικά και πολιτικά όπλα, γνωρίζοντας ωστόσο ότι τα περιθώρια κινήσεων και οι διέξοδοι είναι εξαιρετικά περιορισμένες.
Ο Αλέξης Τσίπρας είχε ήδη χθες τηλεφωνική επικοινωνίαμε τον Ολλανδό πρωθυπουργό, Μαρκ Ρούτε, η χώρα του οποίου έχει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στον οποίο εξέφρασε την έντονη ελληνική δυσαρέσκεια για την κατάλυση των αποφάσεων της συνόδου κορυφής και για τη διάσκεψη της Βιέννης, ενώ σήμερα συναντάται με τον με τον Ύπατο Αρμοστή του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) Φιλίππο Γκράντι.
Οι διπλωματικές πρωτοβουλίες θα συνεχιστούν σε όλα τα επίπεδα, ωστόσο οι προσδοκίες είναι χαμηλές και οι προσπάθειες στρέφονται ταυτόχρονα και στην εσωτερική διαχείριση της κρίσης που προκαλεί ο εγκλωβισμός χιλιάδων προσφύγων.
Στο πλαίσιο αυτό προωθείται η δημιουργία και δύο νέων προσφυγικών καταυλισμών, ενώ σε πολιτικό επίπεδο ο πρωθυπουργός δεν αποκλείει και τη σύγκληση σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών, όχι τώρα αλλά κοντά στη σύνοδο κορυφής της 6ης Μαρτίου.
Το μήνυμα αυτό έδωσε ο Αλέξης Τσίπρας κατά τηντηλεφωνική επικοινωνία που είχε με την πρόεδρο τουΠΑΣΟΚ Φώφη Γεννηματά – έως τις 6 Μαρτίου ωστόσο, οι εξελίξεις στην Ευρώπη μπορεί να είναι ραγδαίες.
Πηγή Tvxs
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου