Τα ευρώ τέθηκαν σε κυκλοφορία την 1η Ιανουαρίου 2002 και για τα επόμενα έξι χρόνια, πρακτικά φύονταν σε δέντρα της νότιας Ευρώπης.
Όμως η φούσκα έσκασε. Από τότε, η νομισματική ένωση βρίσκεται σε διαρκή κρίση – αν δεν το έχετε αντιληφθεί πλησιάζει πλέον το μισό του χρόνου ύπαρξής της! Όλα αυτά μέχρι πέρυσι, οπότε ξαφνικά αποφασίστηκε ότι τα χειρότερα έχουν περάσει και ότι τα προβλήματα έχουν λυθεί. Όμως σήμερα, η εμπιστοσύνη στο μέλλον της νομισματικής ένωσης είναι ασθενέστερη από ποτέ. Αυτή τη φορά, υπάρχει έντονη οσμή παραίτησης από τη Γερμανία!
Η Ομοσπονδιακή Ένωση των Γερμανικών Τραπεζών (BdB), σε μια πρωτοφανή βουτιά στον πεσιμισμό, φαίνεται να ανησυχεί υπερβολικά. Κατά τη διάρκεια των εξαμηνιαίων προβλέψεών της (προβολή διαφανειών και ομιλίες), ο Στέφαν Σίλμπε, πρόεδρος της Επιτροπής Οικονομικών και Νομισματικών Πολιτικών, περιέγραψε το 2013 σαν ένα «οικονομικά δύσκολο και ανώμαλο έτος». Η Ευρωζώνη θα αντιμετωπίσει «πάνω κάτω στασιμότητα», η οποία δε θα είναι ομοιόμορφα κατανεμημένη μεταξύ των χωρών της. Για τη Γερμανία, πρόβλεψε ισχνή ανάπτυξη της τάξης του 0,7% για το 2013, αφού η κατάρρευση στο τέταρτο τρίμηνο του 2012 ήταν «ασυνήθιστα απότομη».
Η μεγαλύτερη απειλή: τα αποτελέσματα των εκλογών στην Ιταλία. Τα τρία πρώτα κόμματα είτε απομακρύνονται, είτε ξεκάθαρα εναντιώνονται, στις πολιτικές των μεταρρυθμίσεων και της λιτότητας που εφάρμοσε ο πρωθυπουργός Μάριο Μόντι, δηλαδή ο άνθρωπος που επιλέχθηκε από τη Γερμανία και τώρα πλέον εκθρονίστηκε. Το γεγονός αυτό, είπε ο Σίλμπε, άναψε «νέες αβεβαιότητες» για «το μέλλον της ευρωπαϊκής νομισματικής ένωσης».
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα αβεβαιότητας, οι εταιρείες θα φανούν όλο και πιο απρόθυμες να επενδύσουν και να συνεισφέρουν στην ανάπτυξη. Όμως, πρόσθεσε, ότι υπάρχουν κι άλλες απειλές: οι στόχοι του ελλείμματος για το 2013 απομακρύνονται όλο και περισσότερο για ορισμένες χώρες. Επιπλέον, τα δημοσιονομικά προβλήματα των ΗΠΑ αρχικά συσσωρεύονταν όλο και πιο ψηλά. Στη συνέχεια, ήρθαν οι «παράπλευρες απώλειες της επεκτατικής νομισματικής πολιτικής», μεταξύ των οποίων: κίνδυνοι για τη σταθερότητα των τιμών, σχηματισμός φουσκών και «ένας κλιμακούμενος νομισματικός πόλεμος».
«Οι τελευταίες μέρες πρόσθεσαν νέες αβεβαιότητες», δήλωσε και ο Χανς-Γιοακίμ Μάσενμπεργκ, Μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου της Ένωσης, κατά τη διάρκεια της δικής του παρουσίασης. Η πίστη που υπήρχε πριν από τις ιταλικές εκλογές ότι η κρίση χρέους είχε ξεπεραστεί αποδείχτηκε «απατηλή», όπως χαρακτηριστικά είπε. Όμως, θα ήταν λάθος «να παραδοθούμε στον πανικό»!
Υπάρχουν σημάδια προόδου, είπε, αναφερόμενος στην Ιταλία όπου το έλλειμμα έπεσε κάτω από το 3% του ΑΕΠ. Οι οικονομικές μεταρρυθμίσεις χρειάζονται χρόνο, συμπλήρωσε. Η εμπιστοσύνη στο μέλλον της νομισματικής ένωσης θα μπορούσε να δυναμώσει μόνο αν αναλαμβάνονταν θεμελιώδεις προσπάθειες προς την κατεύθυνση της σταθερότητας και της ανταγωνιστικότητας. Δηλαδή, λιτότητα παντού και με κάθε τρόπο. «Η αντιστροφή της πορείας θα ήταν μοιραία» πρόσθεσε – μοιραία για τη νομισματική ένωση.
Στη συνέχεια εμβάθυνε στο θέμα της νομισματικής πολιτικής, δηλαδή πάνω στο πώς διαφορετικές ομάδες αναμένεται να συνεισφέρουν στην επίλυση της κρίσης μέσα από μια παρατεταμένη περίοδο αρνητικών πραγματικών αποδόσεων – δηλαδή μέσα από «μία κρυφή και έρπουσα φορολογία της περιουσίας» που είναι πολιτικά εύκολο να εφαρμοστεί. Όμως, προειδοποίησε ότι «σημαντικά προβλήματα» θα μπορούσαν να ανακύψουν από αυτές τις πολιτικές που θα δρούσαν ενάντια στα όποια οφέλη θα μπορούσαν να προκύψουν για το ξεπέρασμα της κρίσης.
Όσο περισσότερο διαρκέσει αυτή η περίοδος των ιδιαίτερα χαμηλών επιτοκίων, τόσο γίνεται μεγαλύτερος ο κίνδυνος να διοχετευτούν τα κεφάλαια σε λάθος κανάλια και να γίνει λανθασμένη εκτίμηση του ρίσκου, πρόσθεσε. Οι επενδυτές και οι καταθέτες που θα ήθελαν να εξασφαλίσουν την πραγματική αξία της περιουσίας τους, θα μπορούσαν να το επιτύχουν μόνο με την έκθεσή τους σε υπερβολικό ρίσκο. Κάτι τέτοιο θα εκτόξευε «τη δημιουργία νέων φουσκών και ανισορροπιών που εντέλει θα μπορούσε να καταλήξει σε μια νέα χρηματοοικονομική κρίση».
Τα ταμεία συντάξεων και οι ασφαλιστικές εταιρείες ασφαλειών ζωής που έχουν υποσχεθεί κάποια ελάχιστη απόδοση θα βρεθούν να έχουν μεγάλο πρόβλημα. Για να αντιμετωπιστεί το θέμα, οι νομικοί περιορισμοί θα αναγκαστούν να χαλαρώσουν, ενώ οι επενδυτές από την άλλη «θα εξαναγκαστούν να αναλάβουν υψηλότερα ρίσκα».
Τα χαμηλά επιτόκια δημιουργούν όμως και άλλα προβλήματα: Εδώ και χρόνια εξάλειψαν τα κίνητρα των χωρών να μειώσουν τα ελλείμματά τους. Επίσης, οι χαμηλές αποδόσεις θα μπορούσαν να βάλουν εμπόδια στην πραγματική οικονομία και συνεπώς να επηρεάσουν τη μελλοντική ανάπτυξη. Άρα, οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης δε θα πρέπει «σε καμία περίπτωση να αναζητήσουν αυτό το φαινομενικά εύκολο μονοπάτι» για να μειώσουν το φορτίο του χρέους τους. «Δεν πρέπει να υποεκτιμήσουμε τους κινδύνους αυτών των πολιτικών», πρόσθεσε.
Η BdB και οι ομιλητές δεν εκπροσωπούν επισήμως τη γερμανική κυβέρνηση, όμως η έμφαση που έδωσαν στη «διατήρηση της πορείας» προς επιδίωξη μεταρρυθμίσεων είναι μέρος της γερμανικής λύσης:Συνεχόμενη λιτότητα με κάθε τρόπο. Ή αλλιώς, «το μέλλον της ευρωπαϊκής νομισματικής ένωσης» θα τεθεί σε κίνδυνο. Κι αυτό γιατί το ρήγμα μεταξύ των χωρών της ευρωζώνης θα γίνει πολύ βαθύ.
Η αντίδρασή τους στο αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών που συμπεριλαμβάνει τη λέξη «πανικό», μολονότι εντάσσεται σε πρόταση αρνητικής προτροπής, έχει έντονη οσμή παραίτησης που αυτή τη στιγμή είναι πλέον ορατή και αλλού: οι μέρες της νομισματικής ένωσης στην υφιστάμενη μορφή της είναι μετρημένες, αφού είναι πλέον δεδομένη η αντίσταση στη λιτότητα σε αρκετές χώρες και η συνεπαγόμενη ανάγκη για υποτίμηση του νομίσματος εκφράζεται όλο και πιο δυνατά.
Και φυσικά η Ιταλία είναι μέσα σ’ αυτές τις χώρες. Ο Ιταλός γερουσιαστής Σέρτζιο Ντε Γκρεγκόριο επιβεβαίωσε ότι έλαβε 3 εκατ. ευρώ το 2006 από το Σίλβιο Μπερλουσκόνι: «Φυσικά και πήρα τα χρήματα», δήλωσε. (σ.σ.: δείτε προηγούμενο άρθρο στο ίδιο blog με τίτλο: Φόβος για Δίκες Τύπου Νυρεμβέργης Διεφθαρμένων Ιταλών Πολιτικών).
Και όμως ο Μπερλουσκόνι ξαναβρέθηκε σε θέση ισχύος. Βλέποντας όλα αυτά τα καθημερινά μικρογεγονότα, 8,7 εκατομμύρια Ιταλοί ψήφισαν το κίνημα των 5 αστέρων του Μπέπε Γκρίλο. Δεν ήταν αρκετοί για να τον φέρουν στην εξουσία, αλλά ήταν αρκετοί για να θέσουν σε συναγερμό το πολιτικό κατεστημένο. Και εντέλει το να φανεί με κάποιο ουσιαστικό τρόπο όλος αυτός ο θυμός και η απογοήτευση είναι κάτι που μετράει.
Από το blog: testosteronepit.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου