Επιθυμούμε να ξανανιώσουμε υπερήφανοι ως Ελληνες και όχι αθύρματα στα χέρια των πιστωτών.

Οι άυλες αξίες διαφεντεύουν την ύλη. Οι ιδέες διαμορφώνουν το αστικό τοπίο, την αγορά εργασίας, την οικονομία μιας χώρας. 

Το πνεύμα καθορίζει πού θα κατευθυνθούν οι πόροι των προσώπων και των λαών. 

Ποτέ δεν γίνεται το αντίθετο - όσο κι αν επιδιώκουν οι άρχοντες του κόσμου τούτου να πιστέψουμε κάτι τέτοιο. Αν τα ........πνεύματα που χαράσσουν τη ρότα των χρημάτων είναι υγιή και διαυγή, τότε οι μάζες ευημερούν. 

Αν νοσούν, η ύλη αρχίζει και... μαραίνεται.

Οι λαοί αγωνίζονται για το ψωμί και τη στέγη τους, αλλά με τις ιδέες πορεύονται. 

Δεν μπορεί να κατευθύνουν τον ανθρώπινο βίο το φαγητό, το μοντέλο του αυτοκινήτου που οδηγεί κάποιος και οι προηγμένες ηλεκτρονικές συσκευές. 

Ολα αυτά διευκολύνουν τη ζωή, αλλά δεν μπορούν επ' ουδενί να τη νοηματοδοτήσουν. 

Οποτε σημειώνεται έλλειψη υλικών αγαθών, δραστική μείωση των πόρων διαβίωσης των πολιτών αλλά διαπιστώνεται προκλητικά άνετος και τρυφηλός βίος της ηγέτιδας τάξης, τότε αυτό αποτελεί μήνυμα αλλαγής ηγεσίας - με οποιονδήποτε τρόπο κρίνει η πλειοψηφία.

Στην Ελλάδα έχει πάρει σάρκα και οστά το χειρότερο σενάριο. Τα πνεύματα της ηγέτιδας τάξης νοσούν βαρύτατα, από συνδυασμό ασθενειών, και η εξουσία τους παρατείνεται διά της ύφεσης, της διασποράς της ανάγκης και της αποκαρδίωσης των πολιτών. Οι νοσηροί εγκέφαλοι που, επί δεκαετίες, διαλύουν το έθνος σιτίζονται από τη φθίση που προκαλεί το πέρασμά τους.

Ο λαός, μαζί με όλα τα άλλα που περνά, καλείται να αντιμετωπίσει και έναν φοβερό αντίπαλο: το αίσθημα της ντροπής που νιώθουν για λογαριασμό όλων - και των χοντρόπετσων της πολιτικής, της οικονομικής και της πνευματικής «ελίτ» της χώρας.

Στην τελευταία από τις «τάσεις της MRB» (μια τακτική σφυγμομέτρηση κοινού) υπάρχει ένα σχετικό εύρημα που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο: «Οι λέξεις που αντιπροσωπεύουν καλύτερα αυτό που νιώθουν οι Ελληνες για το παρόν και το μέλλον της χώρας είναι "οργή" με 57,3% και "ντροπή" με 53,8%. Ακολουθεί ο "φόβος" με 40,9%».

Ο «φόβος» είναι η λέξη που σχετίζεται άμεσα με τις μαύρες σκέψεις που κάνουν οι πολίτες για το βιοτικό τους επίπεδο, συνυπολογίζοντας πάντοτε και τη διαχρονική αδυναμία των πολιτικών να παρέχουν λύσεις για την ύφεση, την ανεργία και την υπερφορολόγηση.

Ομως η «οργή» και (κυρίως) η «ντροπή» αποδεικνύουν ότι οι Ελληνες θέλουν πάνω απ' όλα και πριν απ' όλα να επιστρέψουν στην κατάσταση που αρμόζει στο έθνος μας: επιθυμούν να ξανανιώσουν υπερήφανοι ως Ελληνες και όχι αθύρματα στα χέρια των πιστωτών.

Οι μικρόψυχοι λογιστές, οι απατεώνες και οι οσφυοκάμπτες βλάπτουν τον υπαρκτικό πυρήνα της πατρίδας μας.