Ο πρώτος γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, ο λόρδος Ισμέι, είχε ορίσει τον σκοπό της Ατλαντικής
Συμμαχίας με την ακόλουθη διάσημη φράση:
«Να μείνουν οι Αμερικανοί μέσα, οι Γερμανοί κάτω και οι Ρώσοι έξω».
Η Βρετανική Αυτοκρατορία παρέδωσε τα σκήπτρα στην Αυτοκρατορία των ΗΠΑ, η Αυτοκρατορία των ΗΠΑ διατήρησε το στέμμα της χάρη στο συνδυασμό της χρηματοπιστωτικής ισχύος και των Αμερικανικών όπλων, η ΕΣΣΔ αυτοκτόνησε, αλλά η αυτοκρατορική «τεχνογνωσία» παραμένει ακέραια. Οι μέθοδοι και οι υποτελείς αλλάζουν, όχι όμως οι θεμελιώδεις στόχοι...
Σήμερα, σημαίνον πρόσωπο δεν ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, αλλά ο πρόεδρος της Goldman Sachs Λόιντ Μπλάκφεϊν, ο οποίος είπε κάποτε: «Κάνω τη δουλειά του Θεού».
Οι άνθρωποι του χρήματος, όπως Ίσινγκ ή ο Σόρος -ο οποίος έγινε διάσημος για την χρηματοπιστωτική επίθεση που είχε πραγματοποιήσει εναντίον της συμμετοχής της Μ. Βρετανίας στην ΟΝΕ, ένα προανάκρουσμα της επίθεσης που πραγματοποιεί σήμερα εναντίον της Ευρώπης η «Χρηματοπιστωτική Αυτοκρατορία»-, είναι πλέον αυτοί που, μέσω των Ευρωπαϊκών εφημερίδων, καθορίζουν τη συζήτηση για τη μοίρα της ηπείρου που γέννησε όλες τις βασικές και ουσιαστικές ιδέες της νεότερης εποχής σε όλους τους τομείς της ζωής και της γνώσης. Αυτό είναι το κατάντημα της Ευρώπης του Καντ και του Βολταίρου, του Μαρξ και του Νίτσε, του Ροβεσπιέρου και του Γκαριμπάλντι, του Σαρτρ και του Γκαίτε, της Γαλλικής Επανάστασης, του Γερμανικού ρομαντισμού και το σοσιαλισμού. Ο Σόρος, ο Ίσινγκ, η Goldman Sachs ή άνθρωποι σαν τον Μπαρόζο (!) συζητούν και αποφασίζουν για τη μοίρα του Ευρωπαϊκού πολιτισμού – δηλαδή, για το πώς θα τον καταστρέψουν.
Στα τέλη Σεπτεμβρίου, οι Financial Times του Λονδίνου δημοσίευσαν ένα ασυνήθιστα ωμό κύριο άρθρο, προτρέποντας την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ να μην καταβάλλουν στην Ελλάδα την έκτη δόση του συμφωνημένου δανείου. Το κύριο άρθρο εξηγούσε ότι η Ελλάδα δεν όφειλε να ανταποκριθεί σε διεθνείς χρηματοπιστωτικές υποχρεώσεις μέχρι τα τέλη του έτους. Αν δεν καταβαλλόταν η δόση, η Ελληνική κυβέρνηση θα αδυνατούσε να πληρώσει τους μισθούς και τις συντάξεις, διευκρίνιζε το κύριο άρθρο, εκπροσωπώντας τους επενδυτές και τους χρηματιστές του Σίτι. (Στις εβδομάδες που ακολούθησαν τη δημοσίευση του εν λόγω κυρίου άρθρου, η Ελληνική κυβέρνηση, αντιμέτωπη με την απειλή της διακοπής της χρηματοδότησης, άρχισε να ενεργεί υπό το κράτος απόλυτης σύγχυσης και πανικού, σφαγιάζοντας κυριολεκτικά όλες τις κοινωνικές τάξεις κάτω από της εποπτεία της τρόικας που είχε αποσταλεί στην Ελλάδα και, στην πράξη, δρούσε ως ένα οικονομικός δολοφόνος υψηλού επιπέδου.)
Οι Βρετανοί γνωρίζουν τους Έλληνες και τους Γερμανούς πολύ καλύτερα από ό,τι οι Έλληνες και οι Γερμανοί γνωρίζουν τον εαυτό τους. Πολέμησαν εναντίον τους και τους νίκησαν επανειλημμένα και με διάφορους τρόπους. Οι επενδυτές και οι χρηματιστές του Σίτι μπορούν να προβλέπουν την πιθανή έκβαση, αν ακολουθούνται οι συμβουλές τους – και ακολουθούνται. Οι συμβουλές τους θα επισπεύσουν την καταστροφή της Ελλάδας, με συνέπεια η Ελλάδα και η Ευρώπη αποδυναμωθούν τόσο πολύ ώστε να μην μπορούν να τους αντιμετωπίσουν.
Είναι, επίσης, πολύ πιθανό ότι ο Ελληνικός λαός θα εξωθηθεί αργά ή γρήγορα σε κάποιο είδος εξέγερσης ή επανάστασης, κατ’ αρχάς εναντίον της Ελληνικής κυβέρνησης, αλλά και πιθανότατα εναντίον της Γερμανίας και της ΕΕ. Μπορείτε να προσάψετε στους Έλληνες οποιαδήποτε μομφή. Όμως, πραγματοποίησαν τη δεύτερη πιο σημαντική Ευρωπαϊκή επανάσταση μετά από τη Γαλλική και συγκάλεσαν μια εθνοσυνέλευση το 1822, όταν ο Ναπολέοντας είχε πλέον ηττηθεί και η Ιερά Συμμαχία που κυβερνούσε την Ευρώπη καταδίκαζε κάθε εξέγερση. Οργάνωσαν, επίσης, το πιο μαζικό αντιστασιακό κίνημα κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, λαμβανομένου υπ’ όψιν του πληθυσμού της χώρας.
Οι επενδυτές και οι χρηματιστές του Σίτι γνωρίζουν, επίσης, πολύ καλά τη Γερμανική ιδιοσυγκρασία, γνωρίζουν ότι οι Γερμανοί αγαπούν την πειθαρχία στον ίδιο βαθμό που οι Έλληνες αγαπούν την εξέγερση. Πιστεύουν ότι το Βερολίνο θα αντιδράσει σε μια εξέγερση στην Ελλάδα με σκληρό, μη πολιτικό και άκαμπτο τρόπο. Η Γερμανία και η ΕΕ έχουν το πολιτικό και οικονομικό βάρος να προκαλέσουν στην Ελλάδα μια ακόμα μεγαλύτερη καταστροφή από αυτή που έχουν ήδη προκαλέσει με τις πολιτικές τους – και με τη συνεργασία της Ελληνικής κυβέρνησης.
Όμως, δεν έχουν τα μέσα να αποφύγουν τις χρηματοοικονομικές και, κυρίως, τις πολιτικές, ιδεολογικές και γεωπολιτικές επιπτώσεις από την καταστροφή μιας μικρής, αλλά ταυτόχρονα της πιο ιστορικής χώρας της Ευρώπης. Μπορούν να το κάνουν και, κατά πάσα πιθανότητα, θα το κάνουν, όμως θα επισπεύσουν τη δική του καταστροφή. Αν μετά από τις περιπέτειές τους στη Μέση Ανατολή οι Αμερικανοί επικαλούνται το «νόμο των μη εσκεμμένων συνεπειών», θα πρέπει να εισάγουμε στην Ευρώπη το νέο «νόμο των ασύμμετρων αποτελεσμάτων».
Η ιδέα της πολιτικής ενοποίησης της Ευρώπης θα δεχθεί ένα θανάσιμο πλήγμα. Ήδη το πολιτικό κλίμα στην Ευρώπη είναι δηλητηριασμένο. Τόσο οι «πλούσιες» όσο και οι «φτωχές» χώρες της ευρωζώνης έχουν αρχίσει να διαμαρτύρονται εναντίον της «βοήθειας» προς την Ελλάδα, αγνοώντας ότι δεν βοηθούν τους Έλληνες καθ’ οιονδήποτε τρόπο, αλλά ότι βοηθούν τις τράπεζες να καταστρέψουν την Ελλάδα, ενώ σε μερικές περιπτώσεις κερδοσκοπούν και αποκομίζουν κέρδη από τις δυσκολίες μιας χώρας-μέλους της ΕΕ.
Όλοι στην Ευρώπη έχουν αρχίσει να αναζητούν εθνικές λύσεις. Στη Γαλλία, η οποία ήταν πάντα το πολιτικό βαρόμετρο ολόκληρης της ηπείρου, το φασιστικό Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν είναι πλέον μια κοινωνικά αποδεκτή πολιτική δύναμη. Τα θεμελιώδη πολιτικά αξιώματα, που δημιούργησαν και διατήρησαν μεταπολεμικά την ευημερία, τη δημοκρατία και την ειρήνη στην Ευρώπη, υπονομεύονται ταχύτατα μπροστά στα μάτια μας.
Όταν θα επέλθει η καταστροφή, όταν κατακαθίσει η σκόνη, οι λαοί της Ευρώπης θα αρχίσουν να αλληλοκατηγορούνται και όλοι θα κατηγορούν τους Έλληνες. Οι Γερμανοί και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι ηγέτες θα επιρρίψουν στην Ελλάδα την ευθύνη για όλα τα δεινά της Ευρώπης και θα τα επικαλεστούν ως προσχηματική δικαιολογία για να επιβάλλουν δρακόντειες οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές στη Γερμανία και την Ευρώπη. Από τη μεριά τους, οι Έλληνες θα απογοητεύουν επειδή τους απέρριψε η Ευρώπη, προς την οποία ήταν προσανατολισμένοι επί δυόμιση αιώνες. Δεν θα στραφούν τόσο εναντίον των «Αγορών» που δεν έχουν «διεύθυνση και τηλέφωνο», όσο εναντίον της Ευρώπης και, ιδίως, της Γερμανίας, κατηγορώντας την ότι κατέστρεψε τη χώρα τους για δεύτερη φορά σε λιγότερο από έναν αιώνα.
Θα θυμηθούν ότι οι Γερμανοί δεν κατέβαλαν πολεμικές αποζημιώσεις και δεν επέστρεψαν τον χρυσό που έκλεψαν από την Τράπεζα της Ελλάδας. Θα ξανανοίξουν τους φακέλους των συμβάσεων της Siemens και άλλων εταιρειών, δεδομένου ότι οι Ευρωπαϊκέ εταιρείες δωροδοκούσαν μαζικά τους Έλληνες πολιτικούς. Η International Herald Tribune, το Time και οι Financial Times θα δημοσιεύουν ρεπορτάζ για την πείνα στην Αθήνα ή αναλύσεις για τη αδυναμία των Ευρωπαίων να επιλύσουν τα προβλήματα τους. Τα συνεπακόλουθα μιας τέτοιας εξέλιξης είναι πρόδηλα.
Πράτα απ’ όλα, η εικόνα της κοινωνικής καταστροφής στην Ελλάδα θα χρησιμοποιηθεί για την τρομοκράτηση όλων των Ευρωπαίων πολιτών, ώστε να αποδεχτούν τους μισθούς και τις συντάξεις που οι τράπεζες θα επιτρέπουν στις κυβερνήσεις να τους δίνουν. Δεύτερον, όλοι πλην των Γερμανών θα καταλήξουν στο ίδιο συμπέρασμα: «Οι Γερμανοί δεν αλλάζουν. Παραμένουν οι ίδιοι. Δεν μπορούμε να τους εμπιστευτούμε».
Αυτός ακριβώς είναι ο θεμελιώδης ψυχολογικός και ιδεολογικός μηχανισμός που χρησιμοποίησε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η Αυτοκρατορία για να κυριαρχήσει πάνω στη Γερμανία και την Ευρώπη, για να διατηρήσει την ήπειρο διαιρεμένη και εξαρτώμενη παρά τα οικονομικά, κοινωνικά και πνευματικά επιτεύγματά της. Και θα είναι ιστορική ειρωνεία, αν ο Γερμανικός εθνικισμός συντελέσει για μια ακόμα φορά στην υπονόμευση των Γερμανικών εθνικών συμφερόντων.
Ας θυμηθούμε τι συνέβη το 1956. Το κύρος της Σοβιετικής Ένωσης στην Ευρώπη εξακολουθούσε να είναι τεράστιο εξαιτίας του ρόλου της στη ήττα του Χίτλερ. Ο Νικίτα Χρουστσόφ προσπαθούσε να μεταρρυθμίσει την ΕΣΣΔ, να την απαλλάξει από την αποτρόπαια Σταλινική κληρονομιά.
Όταν ξέσπασε η Ουγγρική επανάσταση, δόθηκαν υποσχέσεις στους εξεγερμένους της Βουδαπέστης ότι θα τους υποστήριζε η Δύση. Ο Ούγγροι αποχώρησαν από το Σύμφωνο της Βαρσοβίας, μια εξέλιξη την οποία η Μόσχα δεν μπορούσε να ανεχθεί. Τα Σοβιετικά άρματα μάχης δεν συνέτριψαν μόνο τους Ούγγρους, αλλά και το κύρος της ΕΣΣΔ στην Ευρώπη, το Δυτικοευρωπαϊκό κομμουνιστικό κίνημα, καθώς και τις πιθανότητες μιας μεταρρύθμισης στην ίδια την ΕΣΣΔ. Τέθηκε σε κίνηση η διαδικασία που θα οδηγούσε στη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης μετά από δεκαετίες. Παρεμπιπτόντως, το Ισραήλ επωφελήθηκε από τα γεγονότα στην Κεντρική Ευρώπη για να πραγματοποιήσει ένα ακόμα πόλεμο στη Μέση Ανατολή.
Αν τώρα βάλουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση στη θέση της Σοβιετικής Ένωσης, τη Γερμανία στη θέση της Ρωσίας, την Ελλάδα στη θέση της Ουγγαρίας και τα CDS στη θέση των αρμάτων μάχης, θα έχουμε ένα πολύ πιθανό σενάριο για το άμεσο μέλλον. Ήδη οι εξελίξεις τρέχουν στη Μέση Ανατολή όπως το 1956 και θα συμβούν ακόμα περισσότερα, ενώ η προσοχή μας θα είναι στραμμένη στους Ευρωπαϊκούς πολέμους χρέους. Αυτός είναι ο κλασσικός τρόπος με τον οποίο οι εκτός ηπειρωτικής Ευρώπης δυνάμεις κατάφερναν τον 20ο αιώνα να κυριαρχούν πάνω στα Ευρωπαϊκά έθνη: εξωθούσαν τους Ευρωπαίους να συγκρούονται μεταξύ τους. Τον προηγούμενο αιώνα χρησιμοποιούνταν στρατιωτικά μέσα, σήμερα χρησιμοποιούνται χρηματοπιστωτικά.
Η στρατηγική των αγορών απέναντι στην Ευρώπη είναι ένα σημαντικό ζήτημα, το οποίο δεν μπορούμε διεξοδικά στο πλαίσιο αυτού του άρθρου. Έχουμε την τάση να βλέπουμε τις αγορές ως ημι-αυτόματους καπιταλιστικούς μηχανισμούς, έχουμε την τάση να βλέπουμε τις τράπεζες και τα άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα ως απλούς οικονομικούς παράγοντες που επιδιώκουν το κέρδος. Δεν είναι. Συγχέουμε την σχεδόν αυτόματη λειτουργία των αγορών με την πιθανότητα μια εξαιρετικά συγκεντρωτική ομάδα κεφαλαιούχων να ενορχηστρώνει και να επηρεάζει καταλυτικά τις εξελίξεις στις αγορές. Λησμονούμε ότι οι δέκα μεγαλύτερες τράπεζες του πλανήτη μπορούν να μετακινούν κεφάλαια που ισοδυναμούν με το χρέος όλων των κρατών. Έχουν την ίδια χρηματοπιστωτική ισχύ με το σύνολο των κρατών!
Τα ιδιωτικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα είναι στρατηγικοί παίκτες. Αντιπροσωπεύουν τη μεγαλύτερη συγκέντρωση χρηματοπιστωτικής ισχύος και διεθνούς πολιτικής επιρροής που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα. Κατάφεραν μέσω των παραγώγων να σφετεριστούν ακόμα και μια από τις πιο βασικές κρατικές λειτουργίες: την έκδοση χρήματος. Ο επίπεδο στρατηγικού σχεδιασμού τους είναι εφάμιλλο με εκείνο των αυτοκρατοριών. Τα κράτη και οι πολιτικοί μας δεν διαθέτουν ούτε κατά προσέγγιση ένα συγκρίσιμο επίπεδο στρατηγικού σχεδιασμού, για να μην μιλήσουμε για την εξάρτησή τους από τους κατόχους χρήματος.
Η μοναδική αδυναμία αυτού του «κράτους πίσω από τα κράτη» είναι η έλλειψη πολιτικής νομιμοποίησης και στρατιωτικής ισχύος: πρέπει να βασίζεται στις ένοπλες δυνάμεις και το στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα των ΗΠΑ. Σκέφτονται ριζοσπαστικά, ενώ εμείς σκεφτόμαστε συντηρητικά. Διαχειρίζονται τη ριζική αλλαγή του συστήματος, ενώ εμείς προσπαθούμε να διαχειριστούμε ένα ολοένα και περισσότερο μη διαχειρίσιμο σύστημα. Σχεδιάζουν μακροπρόθεσμα, ενώ εμείς διαχειριζόμαστε τα ζητήματα της καθημερινότητας και προετοιμαζόμαστε για τις επόμενες δημοτικές ή εθνικές εκλογές. Βλέπουν τη μεγάλη εικόνα, βλέπουμε τη μικρή. Για αυτό τον λόγο κερδίζουν
Στη σφαίρα της γεωπολιτικής, οι εισηγήσεις του Γούλφοβιτς και του Τζερεμάια, οι οποίες διαμόρφωσαν τη μεταψυχροπολεμική στρατηγική των ΗΠΑ και έθεσαν τα θεμέλια για τους πολέμους στη Μέση Ανατολή που επακολούθησαν, αποτελούν ένα πολύ χρήσιμο παράδειγμα του αυτοκρατορικού τρόπου σκέψης, αποτελούν ένα υπόδειγμα που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε πώς σκέφτονται και δρουν οι «Λενινιστές των αγορών». Πράγματι, οι χρηματοπιστωτικές επιθέσεις εναντίον της Ελλάδας διέπονται από την ίδια στρατηγική λογική που χαρακτήριζε τις στρατιωτική επίθεση εναντίον του Ιράκ: οι επιθέσεις εναντίον της Ελλάδας δεν είναι παρά το πρελούδιο μιας ριζικής αναδιαμόρφωσης του κόσμου, η οποία αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της στρατηγικής των αγορών.
Η ουσία των δυο εισηγήσεων ήταν ότι η Αυτοκρατορία δεν θα έπρεπε να περιμένει να εμφανιστούν ή να ενεργοποιηθούν «απειλές» εναντίον της κυριαρχίας της, ότι ήταν αναγκαία η προληπτική δράση με στόχο να εμποδιστεί προκαταβολικά η ανάδυση νέων πόλεων ισχύος που θα ήταν ικανοί να ανταγωνιστούν την Αμερικανική παγκόσμια κυριαρχία. Αν η Ευρωπαϊκή Ένωση γίνει μια αυτόνομη πολιτική οντότητα, θα αποτελέσει μια προφανή απειλή εναντίον του γεωπολιτικού μονοπωλίου της Αυτοκρατορίας. Αν το ευρώ καθιερωθεί ως το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, θα υπονομεύσει έναν από τους πυλώνες της κυριαρχίας των ΗΠΑ και τη δυνατότητα τα μελλοντικής χρηματοδότησης της Αμερικανικής οικονομίας.
Παρεμπιπτόντως, οι αγορές γνωρίζουν καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο ότι έρχεται ένα δεύτερο, σφοδρότερο χρηματοπιστωτικό τσουνάμι. Αντί να προσπαθήσουν να το σταματήσουν, θα το διοχετεύσουν και θα το χρησιμοποιήσουν με επωφελείς για τις ίδιες τρόπους. Είναι μάλιστα υποχρεωμένες να το κάνουν, επειδή φοβούνται δικαίως ότι, στην αντίθετη περίπτωση, θα βρεθεί τελικά κάποιος πολιτικός που θα κατηγορήσει τις τράπεζες και τις αγορές για την κρίση, και θα απαιτήσει να πληρώσουν ένα σημαντικό μέρος του χρέους αντί να διαλυθεί ολόκληρο τα Ευρωπαϊκό μεταπολεμικό οικοδόμημα προκειμένου να αποπληρωθεί το χρέος.
Γνωρίζουν, επίσης, ότι οι περίοδοι αναταραχής είναι ταυτόχρονα περίοδοι μεγάλων ευκαιριών προκειμένου να διαμορφωθούν τα πράγματα για τις επόμενες δεκαετίες. Αν δεν επωφεληθούν για να αυξήσουν τα κέρδη τους, θα υποστούν σοβαρές, ενδεχομένως μοιραίες ζημίες. Από την οπτική γωνία των αγορών, η τρέχουσα κρίση αποτελεί μια τεράστια ιστορική ευκαιρία για να κατεδαφίσουν το Ευρωπαϊκό κράτος προνοίας και πιθανότατα την Ευρωπαϊκή δημοκρατία, μετατρέποντας τους Ευρωπαίους εργαζομένους σε σκλάβους που θα εργάζονται για όλη τους τη ζωή προκειμένου να αποπληρωθεί το συσσωρευμένο κέρδος.
Οι αγορές αποδέχονται τη λειτουργία της ΕΕ σύμφωνα με τους κανόνες της τερατώδους νομισματικής συμφωνίας του Μάαστριχτ, καθώς με αυτό τον τρόπο έχει μετατραπεί σε υπηρέτη τους. Όμως, δεν αποδέχονται τη μετατροπή της ΕΕ σε ένα είδος «κρατικής» δύναμης που θα μπορούσε να τις ελέγξει. Αν η ΕΕ μεταμορφωθεί σε ένα εργαλείο της Αυτοκρατορίας, θα τη χρησιμοποιήσουν. Αν δεν συμβεί αυτό, τότε θα χρησιμοποιήσουν τη χαοτική αποσύνθεση του ευρώ και της ΕΕ προκειμένου να επιτύχουν τους προαναφερθέντες πολιτικούς, οικονομικούς και κοινωνικούς στόχους.
Σε ένα πρόσφατο αποκαλυπτικό άρθρο, η Wall Street Journal δεν μπόρεσε να αντισταθεί στον πειρασμό να εκφράσει τον τεράστιο ενθουσιασμό της για την κατεύθυνση που έπαιρνε η Ευρωπαϊκή κρίση. Πρώτα απ’ όλα, επεσήμαινε το άρθρο, η κρίση είχε επιφέρει ένα μοιραίο πλήγμα στο επικίνδυνο όραμα ενός «Ευρωπαϊκού υπερ-κράτους». Δεύτερον, το ευρώ είχε προκαλέσει νε μέρει την κρίση. Τρίτον, υπογράμμιζε η Wall Street Journal, η επερχόμενη κρίση αποτελούσε μια πραγματικά ιστορική ευκαιρία για να καταστραφεί το κοινωνικό κράτος τόσο στην Ευρώπη όσο και στις ΗΠΑ.
Οι αγορές μισούν τον ουμανισμό, μισούν τα ισχυρά κράτη εν γένει και τους Γερμανούς ειδικότερα. Η πρώτη «αναδιάρθρωση» χρέους έγινε στην αρχαία Αθήνα και οδήγησε στο πρώτο πείραμα δημοκρατικής διακυβέρνησης. Ο Πρωταγόρας, ο θεωρητικός της αρχαίας δημοκρατίας, είχε συνοψίσει την ουσία του δημοκρατικού πολιτεύματος διδάσκοντας ότι «ο άνθρωπος είναι τα μέτρο του χρήματος». Όμως, ο χρηματοπιστωτικός «πολιτισμός» βασίζεται στην ακριβώς αντίθετη θεμελιώδη αρχή: «το χρήμα είναι το μέτρο των ανθρώπων» ή, σε πιο πρακτικό επίπεδο, οι αγορές ρυθμίζουν τα πάντα.
Το πρόγραμμα που εφαρμόζεται σήμερα στην Ελλάδα από την ΕΕ, την ΕΚΤ, το ΔΝΤ και την «Ελληνική κυβέρνηση», η οποία έχει καλύτερες σχέσεις με την οικογένεια Ρότσιλντ παρά με τον Ελληνικό λαό, δεν αφήνει στους Έλληνες άλλη επιλογή από την εξέγερση, ακόμα και χωρίς τη δόλια προτροπή των Financial Times. Το πρόγραμμα ισοδυναμεί με οικονομική και κοινωνική γενοκτονία, ενώ έχει ήδη καταστρέψει τα θεμέλια της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας στην Ελλάδα.
Χάρη στην Ευρωπαϊκή και διεθνή «βοήθεια», η Ελληνική οικονομία βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση, με ένα ρυθμό που είναι υψηλότερος από την οικονομική καταβαράθρωση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης πριν ο Χίτλερ ανεβεί στην εξουσία. Όλες οι κοινωνικές τάξεις, συμπεριλαμβανομένης και της μεσαίας, καταστρέφονται ταχύτατα, με μοναδική εξαίρεση τους υπερβολικά πλούσιους.
Η κοινωνική δομή της χώρας προσαρμόζεται στο Λατινοαμερικανικό μοντέλο. Το βιοτικό επίπεδο και το κατά κεφαλήν εισόδημα θα μειωθούν κατά 50%, χωρίς καμία προοπτική σταθεροποίησης. Η κοινωνική ασφάλιση και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη καταστρέφονται, το κράτος διαλύεται. Είναι ιστορική ειρωνεία, αν επιτρέπεται ο όρος, ότι η «θεραπεία» που εφαρμόζεται στην Ελλάδα πλήττει κυρίως τους πιο παραγωγικούς, σκληρά εργαζόμενους και τίμιους πολίτες της, καταστρέφοντας κάθε δυνατότητα μιας εθνικής αναγέννησης.
Οι περισσότεροι από τους πιο ταλαντούχους, καλύτερα μορφωμένους και πιο δυναμικούς νέους της χώρας ονειρεύονται να μεταναστεύσουν. Ο μοναδικός λόγος που δεν βλέπουμε ακόμα στους δρόμους ένοπλες συγκρούσεις ανάμεσα σε ένοπλες ομάδες της ακροδεξιάς και της ακροαριστεράς είναι η αδράνεια του ανθρώπινου νου, ο οποίος έχει την τάση να αργεί να προσαρμοστεί στην αλλαγή των καταστάσεων.
Το ηθικό του Ελληνικού λαού βρίσκεται σήμερα στο ίδιο χαμηλό επίπεδο που βρισκόταν το 1941-42, κατά τη διάρκεια του πρώτου τρομερού χειμώνα της Γερμανικής κατοχής, πριν αναδυθεί το τεράστιο αντιστασιακό κίνημα, το μεγαλύτερο στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου αναλογικά με το μέγεθος τη χώρας. Στα μεγάλα αστικά κέντρα, οι Έλληνες δεν βιώνουν μόνο τη φτώχεια, αλλά και τις πρώτες περιπτώσεις πείνας.
Και σαν να μη έφθαναν όλα αυτά, διάφοροι διεθνείς παράγοντες προτείνουν να αποκτήσουν το σύνολο της περιουσίας του Ελληνικού κράτους προκειμένου να ανακουφίσουν τη χώρα από ένα μέρος του χρέους της ή παρουσιάζονται ως οι άνθρωποι που «θα οικοδομήσουν» το νέο Ελληνικό έθνος κράτος, χρησιμοποιώντας τις ίδιες μεθόδους με τις οποίες λεηλατήθηκαν και καταστράφηκαν οι πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες και η Ρωσία κατά τη διάρκεια της «μετάβασης στο τίποτα και του σοκ χωρίς θεραπεία».
Οι δυνάμεις που σχεδίασαν και υλοποιούν την καταστροφή της Ελλάδας προτιμούν την ενδόρηξη παρά την έκρηξη της χώρας. Ιδίως οι Γερμανοί φαίνεται να περιμένουν μια τέτοια εξέλιξη. Καθώς δεν κατάλαβαν ποτέ τον «ορθολογισμό μέσα στην ανορθολογικότητα» των εξεγέρσεων και των επαναστάσεων, πιστεύουν ότι οι Έλληνες θα αποδεχθούν παθητικά τον αποδεκατισμό των συνθηκών διαβίωσής τους, όπως συνέβη στην Ανατολική Ευρώπη.
Όμως, η πολιτική παράδοση των Ελλήνων είναι εντελώς διαφορετική από εκείνη των Ανατολικοευρωπαίων. Επιπλέον, στην περίπτωση της Ελλάδας δεν υπάρχει ο κομμουνισμός για να του επιρριφθούν όλες οι ευθύνες. Ασφαλώς, η πολιτική τάξη και η κρατική ελίτ της Ελλάδας είναι διαφθαρμένες. Ήταν από μόνες τους διεφθαρμένες, αλλά και δωροδοκούνταν από πολλές μεγάλες Ευρωπαϊκές εταιρείες όπως η Siemens, οι οποίες, ως αντάλλαγμα, εκμεταλλεύονταν επί δεκαετίες την Ελληνική αγορά, ενώ σε μερικές περιπτώσεις κυριολεκτικά λεηλατούσαν το Ελληνικό κράτος και τον Ελληνικό προϋπολογισμό.
Η ταχύτατη καταστροφή όλων των κοινωνικών δεσμών και των εθνικών ιδεών, που συντελείται σήμερα στην Ελλάδα εξαιτίας του προγράμματος της ΕΕ και του ΔΝΤ, απελευθερώνει μια τρομακτική δύναμη, η οποία περιμένει να εκφραστεί. Η Αυτοκρατορία το γνωρίζει. Αντί για μια κοινωνική έκρηξη στην Ελλάδα, η Αυτοκρατορία θα προτιμούσε η ενέργεια αυτή να διοχετευθεί προς άλλες διεξόδους. Εκτός από το ενδεχόμενο μια ενδόρηξης ή μιας έκρηξης, υπάρχουν δυο άλλες πιθανές διέξοδοι.
Η πρώτη είναι ένας «πόλεμος» ανάμεσα στους Έλληνες και τους μετανάστες. Το 80-90% του μεταναστευτικού ρεύματος προς την Ευρώπη προσπαθεί να χρησιμοποιήσει την Ελλάδα ως πύλη εισόδου στην Ευρώπη, όμως τελικά παραμένει στην Ελλάδα αποσυνθέτοντας τις ήδη προβληματικές κοινωνικές δομές της, Η δεύτερη διέξοδος είναι ο εθνικισμός και ο φασισμός.
Η Ελλάδα δεν είναι μόνο το επίκεντρο της κρίσης χρέους. Εμπλέκεται σε όλα τα πιθανά σενάρια κρίσεων που μπορούν να απειλήσουν την Ευρώπη. Δυστυχώς για τους λαούς τους, η Ελλάδα και η Κύπρος βρίσκονται σε ένα από τα πιο σημαντικά γεωστρατηγικά σημεία του πλανήτη, το οποίο ελέγχει την πρόσβαση της Ρωσίας στις «θερμές θάλασσες», την πρόσβαση της Γαλλίας και της Γερμανίας στους ενεργειακούς πόρους της Μέσης Ανατολής, και την πρόσβαση του Ισραήλ στο Δυτικό κόσμο.
Βρίσκονται στο σταυροδρόμι του Μεσανατολικού «κόσμου του Άρη», του Σλαβικού κόσμου που βρίσκεται προσωρινά σε παρακμή, και του Ευρωπαϊκού «κόσμου της Αφροδίτης». Επιπλέον, φαίνεται ότι η Κύπρος διαθέτει σημαντικά αποθέματα ενεργειακών πόρων. Η Ελλάδα και η Κύπρος βρίσκονται σε μια περιοχή όπου ο «γεωπολιτικός αναθεωρητισμός» που εκδηλώνεται στη Μέση Ανατολή την τελευταία δεκαετία μπορεί να συνδυαστεί με τον «αναθεωρητισμό των αγορών» που επιδιώκουν να αναδιαμορφώσουν εκ θεμελίων και προς όφελός τους την κατάσταση των πραγμάτων η οποία εδραιώθηκε στην Ευρώπη μετά από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η «Χρηματοπιστωτική Αυτοκρατορία» χρησιμοποίησε την Ελλάδα για να αρχίσει την επίθεσή της εναντίον της Ευρώπης, για να αναμείξει το ΔΝΤ στις Ευρωπαϊκές υποθέσεις, αλλά και ως πειραματόζωο για τις πιο ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εφαρμόστηκαν ποτέ στην Ευρώπη. Υπάρχει, επίσης, το ενδεχόμενο να χρησιμοποιηθεί η Ελλάδα για να καταστραφεί η ΕΕ, αλλά και ως πεδίο πειραματισμού για την εκ νέου επιβολή αυταρχικών καθεστώτων στην Ευρώπη.
Το Ελληνικό έθνος, που ζει τόσο στο Ελληνικό όσο και στο Κυπριακό κράτος, προσεγγίζει την κατάσταση στην οποία βρέθηκε η Πολωνία το 1939, όταν διαμελίστηκε από τη Γερμανία και τη Ρωσία. Οι Έλληνες κινδυνεύουν να διαμελιστούν γεωοικονομικά ανάμεσα στη Γερμανία και τις Αγορές, και γεωπολιτικά ανάμεσα στο Ισραήλ και την Τουρκία.
www.elkeda.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου