Μπουρδ@λα για τους ναζί. Π@ρνες στο Παρίσι. Καταδικασμένες στη μνήμη όλου του κόσμου. Κανάκευαν τις ορμές των κατακτητών. Μετά την απελευθέρωση, διασύρθηκαν. Τελείωσαν. Ίσως έμειναν χορτάτες για λίγο καιρό, ίσως είχαν ειδικά δελτία κυκλοφορίας, ίσως δεν ένιωσαν πόλεμο, αλλά ήταν οι χειρότερες π@ρνες στην Ιστορία. Οι π@ρνες των ναζί.Ποτέ δεν έλειψαν αντίστοιχες π@ρνες σε όλους τους πολέμους. Και στο Βιετνάμ και στην Ινδία και στη Βοσνία και στην Ελλάδα του 2013. Αυτές οι τελευταίες, δεν άνοιξαν ακόμη τα πόδια στους κατακτητές. Έκαναν κάτι χειρότερο, άνοιξαν το στόμα τους και φώναξαν «Σφάξτε την Κύπρο».
Βρώμα και δυσωδία από τις π@ρνες της καθημερινότητας. Παίρνουν γραμμή από τις τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές τσατσάδες που προσεύχονται νυχθημερόν να τελειώσει η Κύπρος. Να σβήσει η οικονομία της. Να πεινάσουν οι πολίτες της.
Εύχονται να νικήσουν και εκεί οι Γερμανοί. Αυτές οι π@ρνες, είναι οι αλεπούδες με την κομμένη ουρά που θέλουν να επιβάλουν τη φρίκη τους ως μονόδρομο. Ως αναγκαιότητα. Ως μόνη σωτηρία. Είναι κουφάρια δίχως ψυχή.
Είναι οι π@ρνες που χαίρονται όταν γιγαντώνεται το αδιέξοδο της Κύπρου. Αυτές που ηδονίζονται να βλέπουν τους Κύπριους να παλεύουν ολομόναχοι. Εγκαταλειμμένοι από Ελλάδα, Ρωσία και Ευρώπη. Είναι οι ίδιες π@ρνες που κρυφά χαίρονταν όταν οι Τούρκοι έπαιρναν το μισό νησί. Και τώρα φανερά χαίρονται που οι Γερμανοί προσπαθούν να πάρουν το υπόλοιπο.
Ευτυχώς αυτές οι π@ρνες δε ζούσαν όταν έμπαιναν στην Αθήνα οι Γερμανοί ναζί. Θα είχαν βγει στους δρόμους να τους υποδεχθούν ολόγυμνες. Να παράσχουν τις υπηρεσίες τους. Να κανακέψουν κι αυτές τις ορμές των κατακτητών.
Εκείνη τη χαμένη ευκαιρία τους αναπληρώνουν τώρα. Πανηγυρίζουν που, εύχομαι προσωρινά, οι Κύπριοι τιμωρούνται για τα «όχι» που έτριψαν στα μούτρα των Γερμανών. Στην υποκρισία των Βρυξελλών. Στους οικονομικούς στρατούς της τρόικας. Απολαμβάνουν οι π@ρνες, το θέαμα των Κυπρίων στα ΑΤΜ.
Θέλουν να δουν αίμα στην Κύπρο. Λουκέτα. Θανάτους από ελλείψεις φαρμάκων. Στραγγαλισμό της ανεξαρτησίας. Για να δικαιωθούν επειδή στήριξαν τους μονόδρομους των κατακτητών. Μονόδρομοι που γέμισαν με αίμα την Ελλάδα, με λουκέτα, με άνεργους, με έλλειψη φαρμάκων, με εκτέλεση της ανεξαρτησίας.
Δεν έχουν άλλα επιχειρήματα για να στηρίξουν την προδοσία τους οι π@ρνες. Η καταστροφή της Κύπρου θα ήταν το καλύτερο επιχείρημά τους. Δε μπορούν να υποστηρίζουν άλλο ότι ο μονόδρομος που επιβλήθηκε στην Ελλάδα από τη Γερμανία έσωσε κάτι, αλλά θα μπορούν να δείχνουν την Κύπρο και να λένε «ορίστε τι παθαίνει όποιος δεν υπακούει στον κατακτητή».
Λες κι εμείς που υπακούσαμε, δεν τα ζήσαμε. Δε δυστυχούμε. Δε χανόμαστε. Δεν καταστραφήκαμε. Και τα χειρότερα έρχονται για εμάς. Για την Κύπρο ό,τι κι αν έρθει, θα έχει δώσει τη μάχη της. Θα έχει αφήσει το αποτύπωμά της. Θα γίνει σημείο αναφοράς με θετικό πρόσημο. Πολύ σωστά το είπε ο κύπριος βουλευτής Αδάμος Αδάμου «Γιορτή δική μας παραμονή δική σας», εννοώντας ότι αν περάσει το κούρεμα των καταθέσεων στην Κύπρο, η Ελλάδα έχει σειρά.
Και φυσικά δε θα την πληρώσουν όσοι έχουν τα εκατομμύριά τους στην «έντιμη» Ελβετία, στην «πάναγνη» Γερμανία, στο «αθώο» Λιχτενστάιν, αλλά όσοι μάζεψαν κάτι ψιλολόγια και τα έχωσαν σε ελληνικές τράπεζες. Ό,τι απέμεινε δηλαδή. Αυτά τα ολίγα. Αλλά ακόμη κι όταν αυτά χαθούν, οι π@ρνες θα χαρούν. Θα πανηγυρίσουν.
Θα μιλήσουν για τη σωτηρία της πατρίδας. Θα αποθεώσουν το «ναι σε όλα» τα βίτσια των κατακτητών. Θα μας κατηγορήσουν πάλι για την πλαστή ευημερία που ζήσαμε και θα υποστηρίξουν ξανά ότι τώρα πρέπει να τιμωρηθούμε. Λες και οι π@ρνες είναι ο Θεός που μας τιμωρεί. Λες και το να ζεις αξιοπρεπώς είναι έγκλημα. Λες και το να μην πεινάς είναι κολάσιμο. Λες και το να γελάς απαγορεύεται.
Έτσι θέλουν τους Κύπριους τώρα. Να γίνουν όπως κι εμείς. Στημένοι στην ουρά όχι των ΑΤΜ αλλά με τα χέρια ψηλά για μια σακούλα τρόφιμα. Είναι οι π@ρνες ανάμεσά μας. Οι π@ρνες που βαφτίζουν επένδυση τη λεηλασία στις Σκουριές Χαλκιδικής. Οι π@ρνες που είναι έτοιμες να υπερασπιστούν κάθε κατοχή, κάθε λεηλασία. Τότε, αν νικήσουν, εκτός από το στόμα τους θ’ ανοίξουν και τα πόδια τους για να κερδίσουν το κάτι τις παραπάνω.
Ευτυχώς, όμως, που δεν υπάρχουν μόνο π@ρνες. Ευτυχώς που υπάρχουν ντουβάρια σ’ αυτή τη γη και ευτυχώς υπάρχουν ακόμη κάποιοι που γράφουν πάνω τους…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου