Η πραγματική κρίση ίσως, τώρα αρχίζει...

Δεν είμαι οικονομολόγος, μάλλον σκράπας, θα έλεγα είμαι, σε οικονομικά ζητήματα.

Όμως, όταν ανακοινώνεται το:
«Σύμφωνα με τα νεότερα στοιχεία, τον Ιανουάριο επιτεύχθηκε πρωτογενές πλεόνασμα 415 εκατ. 
ευρώ αντί πρόβλεψης ελλείμματος 413 εκατ. ευρώ, λόγω της συγκράτησης των δαπανών, καθώς τα έσοδα προ επιστροφών ήταν λιγότερα κατά 239 εκατ. ευρώ από το στόχο».

Θα έπρεπε ό λ α  τα  υ π ό λ ο ι π α να μπαίνουν σε παρένθεση, ακόμα και σε ανακοινώσεις όπως η προαναφερόμενη.

Μέσω παρένθεσης θα έπρεπε να ανακοινωθεί ότι:

Με τα νέα επίσημα στοιχεία για την εκτέλεση του προϋπολογισμού τον Ιανουάριο να επιβεβαιώνουν τη μείωση εσόδων από τον ΦΠΑ και ειδικούς φόρους κατανάλωσης, η κυβέρνηση επιχειρεί να αντιμετωπίσει τη συνεχιζόμενη υστέρηση με μπαράζ έκτακτων φορολογικών ελέγχων-εξπρές. (απλά… ανακοινώθηκε)

Με 30% ανεργία – συν, το ποσοστό αυτών που «εργάζονται» με (τη νομοθετημένη) ελαστική εργασία. Τις δεκάδες χιλιάδες μικρομεσαίες κυρίως επιχειρήσεις που έβαλαν λουκέτο και άλλες τόσες που κρατούνται από μια κλωστή να μην κλείσουν, με τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων που υπέστησαν δραματική μείωση εισοδήματος και άλλους όσους ακόμη ξεχνώ ή αδυνατώ να αναφέρω (σκράπας γαρ) – Το σύνολο αυτού του πλήθους δεν θα πρέπει να αγγίζει τουλάχιστον το 60% του πληθυσμού; Απλή αριθμητική.

Και εάν υποθέσουμε ότι το +/- 60% είναι οικονομικά ανενεργό ή part-time ενεργό, τότε αυτό που δεν λέει η ανακοίνωση περί «πρωτογενούς πλεονάσματος», από πού ελπίζει να αυξήσει το κράτος τα έσοδά του, από τους «δεν έχω, δεν πληρώνω»;

Γιατί δεν συμπεριλαμβάνει στην ανακοίνωση ότι το πλεόνασμα οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι το δημόσιο δεν εξόφλησε τις υποχρεώσεις προς (επιστροφές ΦΠΑ κ.α.) στους ιδιώτες επιχειρηματίες –πρόκειται αν δεν κάνω λάθος για μερικά €δισεκατομμύρια… Αν εξοφλούσε αυτές τις υποχρεώσεις, δεν θα παρουσίαζε τώρα έναν ελλειμματικό προϋπολογισμό;

Δεν θα συμπεριλάβω στην παρένθεση, το σουρεαλιστικό τέρας του απείραχτου, του νωθρού, δυσκίνητου, αντιαναπτυξιακού πελατειακού οικοδομήματος, το λεγόμενο και «δημόσιο». –Ούτε το ρόλο της… αδέκαστης Δικαιοσύνης. 

Κι όσο για τις… αποκρατικοποιήσεις, αφήστε, δεν είναι ώρα για σύντομα ανέκδοτα, είτε γίνουν ή όχι με διαφανείς διαδικασίες, ψίχουλα μερικών δις θα φέρουν. Σταγόνες στον ωκεανό.

Το ακανθώδες ζητούμενο είναι μόνο δύο λέξεις: Από Που

Ίσως τώρα ξεκινά (λέω «ίσως» γιατί το απεύχομαι) η πραγματική κρίση.

Η χώρα στέγνωσε.

Πάρτε, καλού-κακού, νερό.