Τι μορφή μπορεί να έχει σήμερα μια επανάσταση;

Πριν μερικές μέρες παρακολουθούσαμε μια συζήτηση με έναν καθηγητή πανεπιστημίου, πολύ καλό γνώστη των πραγμάτων και κάποια στιγμή του τέθηκε το ακόλουθο ερώτημα. 
Επειδή πολλοί πολίτες μιλούν για ενδεχομένη επανάσταση του λαού ή και περιμένουν μια τέτοια εξέλιξη, κατά πόσο αυτό είναι πιθανό; 

Η απάντησή του ήταν κάθετη. Δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις μιας τέτοιας εξέλιξης.

Μάλιστα εξήγησε την άποψή του λέγοντας πως εξ αιτίας της σύγχρονης τεχνολογίας που διαθέτει το σύστημα, είναι αδύνατο να μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους τόσοι πολλοί άνθρωποι που απαιτούνται για ένα τέτοιο μεγάλο εγχείρημα, να αποκτήσουν τα κατάλληλα εφόδια και κυρίως να μπορούν να κρυφτούν, χωρίς να τους έχει εντοπίσει το σύστημα σε ελάχιστο χρόνο. 

Χαρακτηριστικά είπε πως δεν υπάρχουν σήμερα οι δυνατότητες που υπήρχαν στον εμφύλιο πόλεμο, όπου επαναστατικές ομάδες μπορούσαν να κρυφτούν στην ύπαιθρο ή στα βουνά. 

Σήμερα είπε, με τα τεχνολογικά μέσα που υπάρχουν και με τους δορυφόρους, μπορούν να εντοπιστούν τα πάντα σε λίγο χρόνο.

Η απάντηση αυτή του κ. καθηγητή, μας έκανε να νοιώσουμε ότι στην πραγματικότητα όλοι ζούμε σε ένα οιονεί «στρατόπεδο συγκέντρωσης» κάτω από έναν μεγάλο μεγεθυντικό φακό, όπου κανείς δεν μπορεί να διαφύγει από την «νομιμότητα» του συστήματος. 

Αυτό όμως μας προβλημάτισε για τον τρόπο που μπορεί να αντιμετωπιστεί πλέον ένα απάνθρωπο αντιδημοκρατικό πολιτικό σύστημα που έχει στη διάθεσή του όλες τις σύγχρονες τεχνολογικές δυνατότητες.

Τελικά, έπειτα από πολύ σκέψη καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι στις σημερινές συνθήκες, ένα αντιλαϊκό πολιτικό σύστημα μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο επώνυμα και στο φως. 

Μόνο επώνυμοι πολίτες στο φως της δημοσιότητας μπορούν να αντιμετωπίσουν το σύστημα.

Το ίδιο ισχύει και στο διαδίκτυο. 

Το σύστημα δεν νοιάζεται καθόλου για τους ανώνυμους χρήστες, τους οποίους εξάλλου μπορεί να εντοπίσει όποτε θέλει, ούτε για τις απόψεις και τα σχόλια τους. 

Αφήνει αυτή την ανωνυμία να εξελίσσεται γιατί το βολεύει. 

Ξέρει ότι ανώνυμοι άνθρωποι δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους. Απλά εκτονώνονται. 

Αντίθετα, αν επεδίωκε να κάνει το διαδίκτυο επώνυμο θα έστρεφε εναντίον του εκατοντάδες χιλιάδες επώνυμους πολίτες που μέσα από το διαδίκτυο θα έβρισκαν κοινά σημεία συνεννόησης και κοινής δράσης. 

Το παράδειγμα του Μπέπε Γκρίλο που λειτούργησε επώνυμα μέσα από το διαδίκτυο, δείχνει τον τρόπο αντιμετώπισης του συστήματος.

Επομένως ένα σάπιο και αντιδημοκρατικό πολιτικό σύστημα αντιμετωπίζεται μόνο στο φως από επώνυμους πολίτες που έχουν άποψη και μπορούν να συνεννοηθούν σε μια κοινή στάση και δράση.

Πέτρος  Χασάπης